Harry Bannink
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Harry Bannink (Enschede, 10 april 1929 — Bosch en Duin, 19 oktober 1999) was een Nederlands componist, arrangeur en pianist.
Inhoud |
[bewerk] Carrière
Bannink begon zijn muzikale carrière in een dansorkestje, aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Met het theater kreeg hij te maken in 1960 als repetitor bij My Fair Lady van Wim Sonneveld. Het eerste liedje van Annie M.G. Schmidt dat hij toonzette - hij beschouwde zichzelf ondanks de meer dan 3000 geschreven liedjes niet als componist - was het door Conny Stuart gezongen Hoezepoes. Vele andere liedjes zouden volgen, waaronder alle liedjes uit Ja zuster, Nee zuster die ook 40 jaar later nog steeds regelmatig te horen zijn. Vlak voor zijn dood heeft hij alle muziek uit de serie opnieuw van piano-arrangementen voorzien.
[bewerk] Musicals
Een musical van zijn hand is onder andere Heerlijk duurt het langst uit 1965. In het kleuterprogramma De Film van Ome Willem zat hij als hoofd-geitebreier van het orkestje jarenlang achter de piano. Tot vlak voor zijn dood in 1999 heeft hij nog vele liedjes van het jeugdprogramma Het Klokhuis van melodieën voorzien.
[bewerk] Eerbetoon
Om de toonzetter en theaterman Harry Bannink te eren is er in zijn geboorteplaats Enschede een theater naar hem vernoemd en op het nieuw te ontwikkelen Oosterdokseiland in Amsterdam, zal er tussen de Simon Carmiggelt- en de W.F. Hermans-straat in, de Harry Bannink-straat komen te liggen.
[bewerk] Citaat en overlijden
Van zichzelf zei hij ooit:
- Ik heb er een zekere handigheid in gekregen om, als een klemtoon niet helemaal goed zit, bijvoorbeeld een nootje weg te laten, zodat 't toch weer klopt. In dat soort puzzelwerk heb ik altijd heel veel aardigheid gehad.
Harry Bannink werd begraven op de Nieuwe Algemene Begraafplaats aan de Woudenbergseweg in Zeist.
