Groundhog Day

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Groundhog Day
Regie	Harold Ramis
Productie	Trevor Albert Harold Ramis
Script	Danny Rubin (story) Danny Rubin and Harold Ramis (screenplay)
Hoofdrollen	Bill Murray, Andie MacDowell, Chris Elliott
Muziek	George Fenton
Cinematografie	John Bailey
Distributie	Columbia Pictures
Uitgebracht	Verenigde Staten: 12 februari 1993 Nederland: 31 maart 1994
Genre	Komedie
Lengte	101 min.
Taal	Engels
Land	Verenigde Staten
Budget	$14,6 miljoen
IMDb-profiel
Moviemeter-profiel
Filmportaal

Groundhog Day is een Amerikaanse komediefilm van regisseur Harold Ramis uit 1993. De film gaat over een chagrijnige weerman die in een klein plaatsje een reportage moet verzorgen en daar in een tijdlus verstrikt raakt.

In 2006 werd de film aan het Amerikaanse National Film Registry toegevoegd vanwege de culturele, historische en esthetische waarde van de film.

[bewerk] Plot

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal.

Groundhog Day is de dag dat een bosmarmot voorspelt hoe lang de winter nog zal aanhouden. Deze gebeurtenis wordt jaarlijks op 2 februari georganiseerd. Phil Connors (Bill Murray), de hoofdpersoon, is een nukkige weerman van een lokaal televisiestation. Hij wordt samen met Rita (gespeeld door Andie MacDowell) en een cameraman op pad gestuurd om verslag te doen van deze gebeurtenis in het kleine plaatsje Punxsutawney. Phil heeft uiteraard geen zin in zo'n kleine opdracht en vindt het maar gezeur... een of ander knaagdier reporteren in the middle of nowhere, stel je voor! Hij doet de reportage dan ook met duidelijke tegenzin wat irritatie bij zijn team oplevert. Rita waardeert Punxsutawney en Groundhog Day wel en ergert zich aan Phil's gedrag.

Als het team 's avonds terug naar huis wil zet er een gigantische sneeuwstorm op en zijn ze gedwongen om in het dorp te blijven. De volgende morgen wordt Phil wakker. Hij hoort exact dezelfde grappen en hetzelfde nummer (I've Got You Babe) op de radio. Op straat ontmoet hij dezelfde mensen (die hij allemaal overigens maar heikneuters vindt) en die precies hetzelfde zeggen. Ook gebeuren precies dezelfde dingen opnieuw. Tot zijn ontsteltenis blijkt het wéér Groundhog Day te zijn en moet hij dus weer het verslag doen. Het wordt hem al snel duidelijk dat hij alleen in deze tijdlus zit en dat andere mensen van niets weten. Als hij weer wakker wordt is het weer Groundhog Day, en maakt Phil zich er steeds makkelijker vanaf met zijn verslag. Immers de volgende dag moet hij het weer opnieuw doen. Na een aantal dagen probeert hij gewoon willekeurig vrouwen te daten. En als het op niets uitdraait probeert hij het de volgende dag gewoon opnieuw, want iedereen is het dan toch vergeten. De verveling drijft hem ertoe om extreme capriolen uit te halen en van hoge gebouwen te springen. Hij wordt de volgende morgen toch weer wakker op Groundhog Day...

Als hij dan samen met Rita en de cameraman eens een keer wat gaan drinken, probeert hij Rita te vertellen wat hem overkomt. Hij vertelt bijvoorbeeld dat er over 10 seconden iets omvalt (hij heeft het immers allemaal al verschillende keren meegemaakt) en weet van alle mensen in het café hun leven te vertellen. Na zoveel dagen samen met Rita de Groundhog Day te verzorgen, wordt hij verliefd op haar en probeert Rita te versieren. In eerste instantie lukt dat niet, zij wil immers niets van hem. Maar Phil neemt pianolessen en maakt de prachtigste ijssculpturen. Hij heeft toch tijd zat.

Op een dag ziet hij een bedelende zwerver op straat overlijden aan onderkoeling en ondervoeding. Er knapt hierdoor iets in Phil, die de man iedere keer op straat tegenkwam en hem iedere keer straal negeerde. Hij probeert de zwerver te helpen en helpt uiteindelijk ook andere mensen die hij voorheen negeerde, waardoor hij hen meer en meer begint te waarderen. Op een dag weet Phil hierdoor ieder ongeluk in Punxsutawney te voorkomen, omdat hij immers al weet dat het gaat gebeuren. Zo weet hij een kind te redden dat uit een boom valt, voorkomt met een Heimlich-greep dat de burgemeester stikt, en redt hij de zwerver van hongerdood. Dat bevalt hem eigenlijk wel, al die goede daden. Zelfs de reportage die hij iedere keer maar afraffelde, wordt deze keer een waar kunstwerkje. En Rita hoeft hij nu niet eens meer te versieren, ze komt nu zelf naar hem toe. Op het moment dat Rita ook iets voelt voor Phil en dat ze samen een romantische avond hebben gehad, is de tijdlus doorbroken. En kan Phil eindelijk het plaatsje Punxsutawney verlaten... maar dat wil hij nu niet meer. Hij is Punxsutawney en haar bewoners gaan waarderen en besluit samen met Rita in Punxsutawney te gaan wonen.