Gele Tulbanden
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Gele Tulbanden waren een groepering van opstandelingen (vooral boeren en andere arme mensen) onder leiding van de 'Grote Leraar' Zhang Jiao en zijn twee broers Zhang Liang en Zhang Bao. In 184 begon deze groepering een opstand in China, die bekend kwam te staan als de 'Gele Tulbandenopstand'.
Zhang Jiao beweerde dat hij van de hemel de opdracht had gekregen om een tijdperk van vrede te brengen toen de Han-dynastie eind 2e eeuw langzaam uit elkaar viel. Veel mensen geloofden in hem en werden zijn aanhangers, en zo ontstond de groepering. Ze werden de Gele Tulbanden genoemd omdat ze gele doeken als een soort tulband rond hun hoofd droegen.
In het jaar 184 achtte Zhang Jiao de tijd rijp voor revolutie. De Gele Tulbanden kwamen in opstand tegen de Han en vielen dorpen op het Chinese het platteland aan. De keizer, Ling, bracht het leger in beweging tegen de rebellen. Hij stelde generaal He Jin in als leider van de strijdkrachten, met de taak de opstanden neer te slaan. Deze riep de provinciale en lokale bestuurders op om de chaos te beëindigen en de vrede terug te doen keren. Vele nobelen en vrijwilligers als Cao Cao, Liu Bei, Sun Jian, Yuan Shao, Dong Zhuo en Gongsun Zan geven hier gevolg aan en trekken tegen de Gele Tulbanden ten strijde. Nadat Zhang Liang en Zhang Bao door Cao Cao waren verslagen en Zhang Jiao werd verslagen door de coalitie onder leiding van He Jin, viel de groepering van de Gele Tulbanden uit elkaar.
