Floris Bakels
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Floris Bertold Bakels (Den Haag, 19 juli 1915 – Bussum, 15 april 2000) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd
Bakels groeide op in Den Haag. Hij kwam uit een welgesteld en cultureel en warm gezin. Zijn vader R.S. Bakels was gepromoveerd zowel in de rechten als in de staatswetenschappen, maar werkte als kunstschilder. Hij ging ondanks zijn aanvankelijk zwakke gezondheid rechten studeren in Leiden waar hij in 1938 afstudeerde. Zijn eerste betrekking was ambtenaar maar dat beviel hem niet waarop hij naar Amsterdam verhuisde en daar in 1939 aangesteld werd als advocaat te Rotterdam. Op 5 januari 1940 trad hij in het huwelijk en vestigde zich met zijn vrouw te Pijnacker.
[bewerk] Tweede wereldoorlog
De houding in het vooroorlogse Nederland was dat men zich niet met politieke zaken inliet. Deze houding verweet Bakels zich later als onvergeeflijk, wel in het meest ten aanzien van de Joden. Op 14 mei 1940 maakt hij het bombardement van Rotterdam mee. Dit drukte een stempel op zijn houding tegenover de Duitsers. Aanvankelijk onderging hij de bezetting lijdzaam, maar in 1941 gingen hem de ogen open voor de werkelijke aard van de nazi’s. Toen werd verordend dat iedere "ariër" zijn ariërverklaring moest ondertekenen, reageerde Bakels hier fel tegen door pamfletten en brieven te schrijven om de passiviteit onder de Nederlanders te doorbreken. Vervolgens schreef hij een gedocumenteerde brief bij het verlaten van de Nederlandsche Unie, waarin hij zijn mening over de Duitsers verwoordde. Als vanzelf rolde hij in het verzetswerk. In die tijd schreef hij zelfs een brief aan koningin Wilhelmina, die zijn brief voor de BBC voorlas.
De verzetskring waarvan Bakels deel uitmaakte werd door provocateursverraad opgerold. Bakels werd op 9 april 1942 gearresteerd. Via de gevangenis van Scheveningen belandde hij in kamp Amersfoort. Hier werd Bakels voor het eerst geconfronteerd met de rauwe werkelijkheid van de door sadistische bewakers uitgeoefende terreur in de kampwereld. Zo werd voor zijn ogen een gevangene letterlijk doodgeschopt door bewakers omdat deze had gepoogd te ontsnappen. Dit was de eerste van een lange reeks gruwelijkheden die Bakels als getuige meemaakte. Na Amersfoort werd hij via de gevangenis van Utrecht naar concentratiekamp Natzweiler-Struthof in de Vogezen overgeplaatst. Hierna volgden nog meer overplaatsingen, totdat hij in Dachau belandde waar hij in 1945 door de geallieerden werd bevrijd. Meer dood dan levend reisde hij terug naar Nederland wat beschreven wordt in het boek "Dertien dagen in Mei".
[bewerk] Na de oorlog
Na de oorlog besloot Bakels zijn leven te wijden aan het waarschuwen tegen totalitarisme en dictatuur. Hij vertaalde als eerste de memoires uit de Tweede Wereldoorlog van Winston Churchill en publiceerde "Verbeelding als Wapen" (1947) over zijn persoonlijke ervaringen met de nazi's tijdens zijn gevangenschap. In 1977 publiceerde Bakels een meer uitgewerkte versie van zijn kampervaringen onder de titel "Nacht und Nebel: mijn verhaal uit Duitse gevangenissen en concentratiekampen" (uitgeverij Elsevier, 1977). Dit boek heeft zeven weken op de eerste plaats gestaan van best verkochte boeken in Nederland en had vele televisie- en radiouitzendingen tot gevolg. In 2000 maakte de EO een documentaire over hem. In het dagelijks leven was Bakels uitgever bij Elsevier en was één van de initiatiefnemers en oprichters van het museum "Het Achterhuis" waar vanuit Anne Frank werd afgevoerd naar de concentratiekampen.
Floris Bakels overleed op 84-jarige leeftijd.
[bewerk] Bibliografie
- Verbeelding als wapen (1947)
- Goed taalgebruik en Het persklaar maken van stukken (1956)
- Nacht und Nebel; mijn verhaal uit Duitse gevangenissen en concentratiekampen (1977) ISBN 9043503665
- Uitzicht; De lessen van Nacht und Nebel (1983) ISBN 9010047911
- Wachter op de morgen; het korte leven van Christian Corneille Dutilh, geboren 1915, gefusilleerd 1944 (1988) ISBN 90-242-4900-7
- Dertien dagen in mei (1990) ISBN 90-242-2289-3
