Fernando Sor

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Fernando Sor (Barcelona, 13 februari 1778 - Parijs, 8 juni 1839) was een Spaans gitaarvirtuoos, muziekleraar en componist. Sor wordt gezien als een van de belangrijkste componisten van gitaarmuziek.

Hij kwam uit een welvarende familie van militairen en zou in zijn vaders voetsporen treden, ware het niet dat zijn vader hem de Italiaanse opera leerde kennen. Hij ging daarop muziek studeren. Sors vader introduceerde zijn zoon niet alleen in de opera, hij leerde hem ook de gitaar kennen. De gitaar was in die tijd een instrument dat in kroegen gespeeld werd en niet in grotere ensembles gebruikt werd. Sor studeerde muziek in het benedictijner klooster op de berg Montserrat nabij Barcelona.

In 1808, met de inval van Napoleon Bonaparte, schreef hij nationalistische muziek voor de gitaar met daarbij vaak patriottische teksten. Hij accepteerde een baan bij de overheid en besloot in 1813 Spanje te verlaten wanneer de Fransen Spanje verlieten. In Parijs kreeg hij in kunstkringen een reputatie voor zijn virtuositeit op de gitaar. Hij ging door Europa toeren in het concertcircuit. In 1827 stopte hij hiermee en trok zich terug in Parijs. Veel van zijn werk dateert uit deze periode.

Het laatste werk van Sor is een requiem voor zijn in 1837 overleden dochter. Die heeft hij slechts enkele jaren overleefd. Hij ligt begraven op het kerkhof van Montmartre.

Sor heeft veel leerlingen gehad en voor hen geschreven. Zijn "grands duos" zijn daar de bekendste illustratie van. Deze omvatten twee partijen, een voor de meester en een voor zijn leerling. Van zijn hand zijn daarnaast ook opera, balletmuziek, kerkmuziek en veel gitaarmuziek bewaard gebleven.