Douglas DC-4
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De DC-4 is een viermotorig verkeersvliegtuig dat werd ontwikkeld en gebouwd door de Douglas Aircraft Company. Het heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog veelvuldig dienst gedaan voor militaire doeleinden, en erna wereldwijd als passagierstoestel voor diverse luchtvaartmaatschappijen.
Inhoud |
[bewerk] Ontwikkeling
De type-aanduiding DC-4 werd door de Douglas Aircraft Company gebruikt tijdens de ontwikkeling van de DC-4E als een grote viermotorige opvolger van de DC-3. Deze was bedoeld om te voldoen aan de vraag van United Airlines naar een lange-afstands passagierstoestel. De DC-4E (de E stond voor experimental) werd ontworpen voor 52 passagiers, met een voor die tijd ongewoon grote rompdoorsnede en een drievoudige verticale staart, vergelijkbaar met de staart die later door Lockheed werd gebruikt bij haar Constellation.
De eerste vlucht van de DC-4E was op 7 juni 1938. Het toestel werd door United Air Lines gebruikt voor testvluchten. He toestel was zijn tijd ver vooruit en daardoor moeilijk te onderhouden en oneconomisch in het gebruik; een euvel waaraan decennia later ook de Brits-Franse Concorde zou lijden. De betrokken luchtvaartmaatschappijen, naast United ook Eastern Air Lines, besloten om Douglas te vragen om een kleinere en simpeler versie te ontwikkelen. Deze afgeleide was het toestel wat later bekend werd onder de naam DC-4. De Tweede Wereldoorlog brak echter uit voordat dit toestel in gebruik genomen kon worden, en de gehele productie ervan werd aangewend ten bate van de Amerikaanse luchtmacht. In zijn militaire rol kreeg het toestel de type-aanduiding C-54 Skymaster bij de luchtmacht, en R5D bij de marine. Het eerste toestel, een C-54, vloog op 14 februari 1942.
[bewerk] Productie
De DC-4 had een opvallende wijziging ten opzichte van zijn voorganger, de DC-3: een neuswiel in plaats van een staartwiel. Dit maakte het mogelijk om de romp naar achteren toe veel wijder te maken dan wanneer het toestel een staartwiel had gehad. Deze wijdere romp op zijn beurt maakte het later mogelijk om de DC-4 eenvoudig "op te rekken" tot zijn opvolgers, de DC-6 en DC-7.
Tussen 1942 en 1946 werden er 1163 DC-4's gebouwd. Tijdens de oorlog bleef Douglas het toestel doorontwikkelen, anticiperend op de verwachte vraag naar passagierstoestellen wanneer de oorlog beëindigd zou zijn. Na de oorlog werden echter circa 500 C-54's en R5D's afgedankt, en deze werden dankbaar opgekocht en omgebouwd door veel luchtvaartmaatschappijen, waardoor de vraag naar de civiele DC-4 veel minder groot was dan verwacht. In totaal werden na de oorlog slechts 74 nieuwe DC-4's geproduceerd, voordat de productie op 9 augustus 1947 werd stopgezet. Douglas bood een drukcabine aan als optie bij de civiele DC-4, maar daarvan werd er niet één verkocht.
[bewerk] Varianten
71 DC-4's werden door Canadair gebouwd onder de type-aanduidingen DC-4M North Star, C-4, en C-5. Met uitzondering van de enkele C-5 hadden al deze types Rolls-Royce Merlin motoren, en 51 ervan hadden een drukcabine. Deze toestellen werden gebruikt door de Canadese luchtmacht, Trans-Canada Airlines, Canadian Pacific Airlines en BOAC. De laatste gebruikte de naam Argonaut voor het toestel.
Vanaf 1959 begonnen 20 DC-4's een nieuw leven als ATL-98 Carvairs. Deze omgebouwde DC-4's waren ontwikkeld om 22 passagiers en 5 auto's te vervoeren. Dit werd bereikt door de romp te verlengen, de cockpit bovenop de romp te plaatsen, een zijwaarts openklappende neus te realiseren, en het staartvlak te vergroten om de voorwaartse verlenging van de romp te compenseren. Deze toestellen fungeerden als een soort vliegende veerboot en werden tot ver in de jaren 70 gebruikt.
De DC-4 bewees zich als een populair en betrouwbaar toestel, waarvan enkele tot op de dag van vandaag in gebruik zijn, met name als charter- of vrachtvliegtuig.
[bewerk] Andere versies
- DC-4-1009 Na-oorlogs passagiersmodel. Dit civiele model kon tot 86 passagiers vervoeren.
- DC-4-1037 Na-oorlogs vrachtmodel.
[bewerk] Technische gegevens
| Lengte | 28,6 m |
| Spanwijdte | 35,8 m |
| Hoogte | 8,38 m |
| Aandrijving | 4 × Pratt & Whitney R-2000, 1450 PK (1081 kW) |
| Topsnelheid | 450 km/h |
| Vliegbereik | 6839 km |
| Bemanning | 4 personen |
| Passagiers | maximaal 86 personen |
| Vliegplafond | 6800 m |
| Leeggewicht | 19.640 kg |
| Startgewicht | 28.800 kg |
|
|
|---|
| Propellervliegtuigen: Dolphin | DC-1 | DC-2 | DC-3 | DC-4 | DC-5 | DC-6 | DC-7 |
| Straalvliegtuigen: DC-8 | DC-9 | DC-10 | MD-11 | MD-80 | MD-90 | MD-95 |
| Niet gerealiseerde vliegtuigen: MD-94X | MD-12 |
