Dario Frigo
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dario Frigo (Turijn, 18 september 1973) is een voormalig Italiaans wielrenner. Hij won een aantal belangrijke wedstrijden, maar kwam in opspraak door dopinggebruik.
Frigo werd prof in 1996 bij Saeco. Hij behaalde tijdens zijn eerste jaren als professioneel wielrenner diverse aansprekende resultaten, zoals tweede plaatsen in de Ronde van Trentino (1998) en de Ronde van Burgos (1999) en liet zien een typische ronderenner te zijn, die zeer goede tijdritcapaciteiten combineert met meer dan behoorlijk meekunnen bergop. Frigo begon echter pas echt op te vallen toen hij vanaf 2000 bij Fassa Bortolo reed. Hij won in dat jaar de Ronde van Trentino en werd tweede in de Ronde van Zwitserland.
Dat was nog niets vergeleken met het seizoen erop. Toen won Frigo Parijs-Nice en de Ronde van Romandië en leek op weg om de Ronde van Italië te gaan winnen, toen de politie bij een inval in zijn hotelkamer diverse dopingproducten vond. Frigo bekende dat de producten van hem waren al beweerde hij ze nog nooit gebruikt te hebben, maar ze bij zich te hebben 'voor het geval dat'. Frigo werd uit de Giro gezet, door Fassa Bortolo ontslagen en werd een half jaar geschorst.
In 2002 keerde hij terug bij een kleiner team en liet zien nog niet afgeschreven te zijn: hij won opnieuw de Ronde van Romandië, het Kampioenschap van Zürich, etappes in de Ronde van Frankrijk en Parijs-Nice en werd Italiaans kampioen tijdrijden (en tweede in het wegkampioenschap). Bovendien werd hij tiende in de Giro, zijn beste klassering in die ronde. Fassa Bortolo kreeg spijt van zijn ontslag en vanaf 2003 reed Frigo weer in de wit-blauwe kleuren.
Hij bleef bouwen aan zijn erelijst, voegde de Catalaanse Wielerweek en de Ronde van Valencia aan zijn palmares toe, werd zevende in de Giro en won daarin ook nog een etappe. Na dit seizoen bleef het echter stil rond Frigo, al dook zijn naam wel op in dopingonderzoeken door de Italiaanse justitie. Zijn enige overwinning sinds 2003 is een etappe in de Ronde van Luxemburg van 2005. Datzelfde jaar werd echter tijdens de Ronde van Frankrijk in de auto van Frigo's vrouw EPO aangetroffen. Ook Frigo werd gearresteerd. Hij moest daarmee noodgedwongen de Ronde verlaten. Ploegleider Ferretti zei dat hij spijt had Frigo een tweede kans te hebben gegeven, en noemde hem een schoft. Tourdirecteur Leblanc noemde hem 'van de generatie die oneerlijk is en denkt er mee weg te komen'.
[bewerk] Belangrijkste overwinningen
1999
- 2e etappe Dekra Open
- Eindklassement Dekra Open
2000
- Ronde van Campanië
- 5e etappe Ronde van Trentino
2001
- 6e etappe Parijs-Nice
- Eindklassement Parijs-Nice
- Eindklassement Ronde van Romandië
- 15e etappe Ronde van Italië
2002
- 6e etappe Parijs-Nice
- 2e etappe Ronde van Romandië
- Eindklassement Ronde van Romandië
- Italiaans kampioen individuele tijdrit op de weg
- 17e etappe Ronde van Frankrijk
- Subida a Urkiola
- Kampioenschap van Zürich
2003
- 1e etappe Ronde van Valencia
- Eindklassement Ronde van Valencia
- 4e etappe Parijs-Nice
- 4e etappe Catalaanse Week
- Eindklassement Catalaanse Week
- 18e etappe Ronde van Italië
2005
- 3e etappe deel A Ronde van Luxemburg
[bewerk] Deelnames aan Grote Rondes
Ronde van Italië
- 1996 - 84e
- 1997 - 14e
- 1998 - 42e
- 1999 - niet uitgereden
- 2000 - 13e
- 2001 - niet uitgereden; winnaar 15e etappe
- 2002 - 10e
- 2003 - 7e; winnaar 18e etappe
Ronde van Frankrijk
Ronde van Spanje
- 1998 - niet uitgereden
- 2003 - 21e
[bewerk] Ploegen
- 1995 - Mercatone Uno-Saeco (stagiair vanaf 1 september)
- 1996 - Saeco-AS Juvenes San Marino
- 1997 - Saeco
- 1998 - Saeco Macchine per Caffé
- 1999 - Saeco Macchine per Caffé-Cannondale
- 2000 - Fassa Bortolo
- 2001 - Fassa Bortolo
- 2002 - Tacconi Sport
- 2003 - Fassa Bortolo
- 2004 - Fassa Bortolo
- 2005 - Fassa Bortolo
