Charles Cornwallis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Charles Cornwallis, eerste Markies Cornwallis (Londen, 31 december 1738 – Ghazipur, 5 oktober 1805) was een Britse militair en koloniaal gouverneur. Hij is bekend als Brits generaal in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Het beleg van Yorktown in 1781, waarbij hij verslagen werd door een Amerikaans-Franse troepenmacht, wordt vaak als einde van die oorlog beschouwd.

Cornwallis was afkomstig uit een invloedrijke familie. Zijn vader, Charles Cornwallis, was de vijfde baron Cornwallis en werd later tot earl Cornwallis verheven. Zijn broer, William Cornwallis, was admiraal, zijn oom, Frederick Cornwallis, aartsbisschop van Canterbury.

Hij bezocht Eton College en Clare College alvorens toe te treden tot de 1st Foot Guards als vaandrig. Zijn verdere militaire opleiding genoot hij onder andere aan de militaire academie van Turijn. In 1760 werd hij lid van het Lagerhuis, in 1762, na de dood van zijn vader, trad hij toe tot het Hogerhuis als tweede graaf Cornwallis.

Cornwallis begon zijn militaire carrière in de Zevenjarige Oorlog. Hij vocht onder andere in de Slag bij Minden en de Slag bij Villinghausen.

In 1776 landde hij in Noord-Amerika, als plaatsvervangend commandant van de troepen onder Henry Clinton. De eerste jaren van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog was Cornwallis relatief succesvol. Zo nam hij onder andere Philadelphia in en versloeg hij Horatio Gates in de slag bij Camden, al behaalde hij mindere resultaten in de slag bij Trenton en de slag bij Princeton. In september en oktober 1781 werd hij echter door George Washington en de graaf van Rochambeau bij Yorktown ingesloten, waarna hij zich op 19 oktober 1781 overgaf. Na dit beleg van Yorktown erkende Groot-Brittannië in 1783 in de Vrede van Parijs de onafhankelijkheid van de Amerikaanse koloniën, waarmee er formeel een einde kwam aan de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.

Na zijn terugkeer uit de, inmiddels voormalige, Amerikaanse koloniën was Cornwallis tot twee keer toe gouverneur-generaal van de Britse koloniën in India (1786 - 1792 en 1805). In deze hoedanigheid was hij verantwoordelijk voor de Permanente Vestiging (Permanent Settlement) van 1793, een hervorming van de landbelastingen met verregaande consequenties voor de landbouw in het Britse Rijk.

Als Lord Lieutenant of Ireland (vanaf juni 1798) was Cornwallis onder andere verantwoordelijk voor het neerslaan van de Ierse Opstand van 1798. Ook zette hij zich in voor het opnemen van katholieke emancipatie in de Act of Union van 1800.