Biodiversiteit

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Biodiversiteit is de verscheidenheid in genen, soorten en ecosystemen in een regio.

Hoe groot de aardse biodiversiteit is, blijkt uit het feit dat het aantal beschreven levensvormen ongeveer 4 miljoen bedraagt. Aangezien de mens nog lang niet alle gebieden op aarde goed bestudeerd heeft, is dit nog lang niet alles. Biologen schatten de totale hoeveelheid verschillende levensvormen op ongeveer 40 miljoen soorten.

Voor de beschrijving van de soorten is een ordening en een eenduidige naamgeving erg belangrijk. (De taxonomie). Eén van de eerste serieuze pogingen hiertoe, was in de 18e eeuw door de Zweed Linnaeus. Zijn indeling in respectievelijk klasse, orde en geslacht wordt nog steeds gebruikt. Dit geldt ook voor zijn naamgeving: eerst de naam van het geslacht, gevolgd door de soortaanduiding. Dit heet ook wel binominale nomenclatuur.

[bewerk] Wetenschappelijke beschrijving

In de wetenschap wordt biodiversiteit op verschillende manieren gedefinieerd:

volgens niveaus:
- eerste niveau: genetische diversiteit
- tweede niveau: soortendiversiteit
- derde niveau: ecosysteemdiversiteit
volgens dynamiek:
- alfa-diversiteit: diversiteit op een bepaald tijdstip
- beta-diversiteit: diversiteitsverandering bij systeemverandering
- gamma-diversiteit: totale diversiteit binnen een ecosysteem

In Nederland wordt onderzoek naar biodiversiteit onder andere gedaan door Naturalis en Nationaal Herbarium Nederland, het Centraal Bureau voor Schimmelcultures, EIS-Nederland, het Zoölogisch Museum van de Universiteit van Amsterdam en het ministerie van LNV.

[bewerk] Ecologische Hoofdstructuur (EHS)

In Nederland wordt gewerkt aan een Ecologische Hoofdstructuur om de afname van de biodiversiteit in Nederland af te remmen. Dit beleid is gebaseerd op de eilandentheorie die stelt dat een groter aaneengesloten natuurgebied een relatief grotere biodiversiteit heeft. Natuurgebieden kunnen ook met kleine corridors (bijv ecoducten) aaneengesloten worden.