Benno Barnard
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Benno Barnard | |
|---|---|
| Afbeelding gewenst | |
| Geboren | 21 november 1954 |
| Land | Nederland/België |
| Jaren actief | 1981-heden |
| Genre(s) | proza, poëzie, essays, toneel |
|
|
|
Benno Barnard (Amsterdam, 21 november 1954) is een Nederlands dichter, essayist, toneelschrijver en vertaler. Hij woont sinds 1976 in België.
Hij debuteerde in 1981 met romantisch-cerebrale poëzie. Zijn latere bundels - beïnvloed door de Engelse dichters van het interbellum - zijn soberder van toon en getuigen van een historisch pessimisme; ze bevatten zowel reeksen van langere gedichten als epyllions.
Na het classicistische All for Love van John Dryden herdicht te hebben (Liefdeswoede, 1993) schreef hij vier eigen versdrama's; Mevrouw Appelfeld (2007) is zijn eerste theaterwerk in proza. Barnards prozateksten vormen een modernistische vermenging van essay, verhaal, polemiek en autobiografie, zoals de 'genealogische autobiografie' Eeuwrest (2001). In 2006 verscheen zowel de strenge, maar met veel nieuwe poëzie aangevulde selectie Het tongbotje: gedichten 1981-2005 als de bundel Dichters van het Avondland, waarin Barnard een geschiedenis van de twintigste eeuw presenteert aan de hand van tien Europese dichters.
De vraag naar de identiteit van de naoorlogse Europeaan vormt de drijvende kracht achter zijn oeuvre, waarin hij vaak 'het Belgische model' als voorbeeld gebruikt, onder verwijzing naar de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie. Genres en taalvormen fungeren als verschillende invalshoeken. Het achterdoek van dit alles is de Europese geschiedenis en de rol van de judaïsche filosofie daarin; centraal in Barnards hele werk staat de talmoedische overtuiging dat 'het geheim van de verlossing' de herinnering is.
Benno Barnard ontving verschillende belangrijke literaire prijzen en is een graag geziene gast op internationale poëziefestivals. Hij vertaalde onder meer gedichten van Emile Verhaeren, W.H. Auden, Paul Celan en Eva Runefelt. Boeken van zijn hand zijn vertaald in het Tsjechisch, Hongaars, Servokroatisch en Turks; Le Castor astral publiceert zijn werk in het Frans.
Inhoud |
[bewerk] Bibliografie
- 1981 Een engel van Rossetti, poëzie
- 1983 Klein Rozendaal, poëzie
- 1984 Föhn, gedicht, bibliofiel
- 1985 In en uit het paradijs, proza
- 1986 Het meer in mij, poëzie
- 1987 Uitgesteld paradijs, proza
- 1993 Liefdeswoede, toneel
- 1993 Het gat in de wereld, proza
- 1994 Tijdgenoten, poëzie
- 1996 Gedichten in melk geschreven, poëzie, bibliofiel
- 1996 Het mens, toneelmonoloog
- 1996 De schipbreukeling, poëzie
- 1996 Door God bij Europa verwekt, proza
- 1998 Het ondermaanse, toneel
- 1998 Jefta, of Semitische liefdes, toneel
- 1999 Een hiernamaals: opstellen, in memoriams, essays
- 2001 Eeuwrest: een genealogische biografie, proza
- 2001 Stervelingen, toneel
- 2001 Lucifer: een vrijmoedige Vondelbewerking, toneel, bibliofiel
- 2004 Sulamiet, gedicht, bibliofiel
- 2005 Ceci n'est pas une poésie, tweetalige bloemlezing uit de Franstalig-Belgische poëzie
- 2006 Dichters van het avondland, essays
- 2006 Het tongbotje, poëzie
- 2007 Mevrouw Appelfeld, toneel
[bewerk] Vertalingen
- 1997 Lyukas világ (Het gat in de wereld)
- 1997 Díra do sveta (Het gat in de wereld)
- 1998 Bir Sanskrit : (seçilmi¸s ¸siirler), bloemlezing poëzie
- 2003 Le naufrage (De schipbreukeling)
- 2005 Fragments d'un siècle: une autobiographie généalogique (Eeuwrest)
[bewerk] Citaten over zijn werk
- 'Benno Barnard heeft alle kwaliteiten van een meesterleraar waarvan er te weinig bestaan. Hij is iemand die met kennis van zijn onderwerp houdt en die zijn liefde en gedrevenheid als belangrijke waarden in zijn vertoog inzet. [...] Samen laten Het tongbotje en Dichters van het avondland, met hun omvang, vormgeving en inhoud als een twee-eiige tweeling, elk op hun manier zien hoe poëzie niets vermag, zoals W.H. Auden stelde, maar wel kan werken.' Huub Beurskens, De Standaard
- Dichters van het avondland is beeldrijk en daardoor barok. [...] De informatie die Barnard aandraagt getuigt van een maandenlange documentatie per stuk, en al dat materiaal is ingebed in een indrukwekkende kennis van de tijdgeest. Dat de schrijver zelf als een kweldwerg zijn poëtische genieën even makkelijk op de Parnassus tilt als dat hij ze er weer afstoot, is amusant maar toont vooral ook een diepe betrokkenheid. Dieper dan de doorsnee literaire studie.' Arie van den Berg, NRC Handelsblad
- 'Het is een voortreffelijk geschreven, persoonlijk reisverslag zonder dat de schrijver zich opdringt, een zoektocht in de vorm van essays langs fascinerende levens van geliefde dichters en chronologische opgebouwde geschiedenis met een licht nostalgische ondertoon.' - Stentor
- 'Fonkelende essays. [...] Het zijn, uit de aard der zaak, zeer persoonlijke stukken, betrokken en overladen, evocatief, en gesteld in een barokke taal.' - Nederlands Dagblad
- 'Het mooie van Dichters van het avondland is dat elk opstel gevolgd wordt door een kleine bloemlezing van een dichter, vaak met het Engelse of Franse of Duitse origineel. De dichter woont in zijn taal.' - Leeuwarder Courant
