Audio feedback

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Audio feedback (tevens bekend als het Larsen effect vernoemd naar de Deense wetenschapper Søren Larsen) is een vorm van feedback en treedt op bij elektrisch versterkte muziekinstrumenten of microfoons die in verbinding staan met een versterker onder een te hoge geluidsdruk. Het uitkomende geluid van de versterker wordt opgevangen door de bron, die dit signaal weer doorstuurt naar de versterker, etc.

[bewerk] Uitleg

Bij audio feedback van overstuurde gitaren treedt dezelfde werking op als bij overblazen. De energie van de luchttrilling, veroorzaakt door de staande golf, is in staat om bij toenemend geluidsvolume over te slaan op een boventoon die een rang hoger ligt in de natuurtonenreeks. In de elektroakoestische muziek en noise rock wordt veelvuldig van dit verschijnsel gebruik gemaakt. Lou Reed maakte Metal Machine Music met deze extended techniek om via een gitaar het geluid van een blaasinstrument na te bootsen.

Er zijn twee vormen van audio-feedback bij gitaar-pickups. Een is de boven beschrevene en de ander is de zogenaamde microfonische feedback, die niets met de snaren te maken heeft, maar volgt uit de resonantie van de magnetische polen in de pickup. Om dit effect tegen te gaan worden pickups geharst.

Men spreekt van Circuit bending als de feedback in een systeem intern gebeurt en niet via de lucht.

[bewerk] Rock

De techniek werd op het einde van de jaren zestig vooral door Jimi Hendrix en in de jaren zeventig door Velvet Underground veel toegepast. In de jaren negentig met de opkomst van de noise rock en de grunge gebruikten bands als Nirvana, Sonic Youth en Dinosaur Jr deze extended techniek ook veel in hun werk.