Antisepsis
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
 |
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts |
Antisepsis betekent het ontsmetten van de huid, zoals voorafgaand een operatieve ingreep of behandeling van een wond.
De bacteriële flora van de huid kan bij penetratie van de huidbarrière een wondinfectie veroorzaken. Het ontsmetten van de huid doet de bacteriële kolonisatie van de huid dalen en onderdrukt tijdelijk de groei ervan.
Antisepsis (van het Grieks anti = tegen en sèpoo = doen rotten) wordt gebruikt voor toepassing op levende weefsels, en dient te worden onderscheiden van desinfectie. Dit omvat de behandeling van levenloze materialen zoals instrumenten, oppervlakken en water.
[bewerk] Enkele voorbeelden van antiseptica
- ethylalcohol en isopropanol: De meest werkzame antiseptica, mits toegepast in een concentratie van ca 70%. Sterkere zowel als minder sterke oplossigen zijn minder effectief. In minder dan 15 seconden werken zij microbicide. Zij vertonen echter geen residuele werking.
- Chloorhexidine: (bijvoorbeeld Hibitane, HAC): langdurige inwerking.
- Chloorverbindingen: (chloramine, hypochloriet)
- Jodoforen: (bijvoorbeeld Iso-Betadine, Povidonjood)
- waterstofperoxide: Vooral te gebruiken bij vuile wonden en gevaar voor tetanus
- Boorzuur
[bewerk] Niet werkzame stoffen
Van een aantal preparaten wordt gedacht dat ze antiseptisch werken, maar dat doen ze niet. De meest voorkomende misvattingen zijn:
