वेद
विकिपिडिया नं
वेद खंग्व संस्कृत भाषा यु "विद्" धातु नं वगु खः, विद् यु अर्थ सीकिगु, ज्ञान इत्यादि जुवै। वेद हिन्दू धर्म यु प्राचीन पवित्र ग्रंथतेगु नां खः। वेदतेत श्रुति नं धाइ, छाय् धासां थुकिगु मन्त्रतेत परमेश्वर (ब्रह्म) नं प्राचीन ऋषितेत अप्रत्यक्ष कथलं तपस्या याना च्वंबिले न्येंका दिगु धैगु विश्वास दु। वेद प्राचीन भारत यु वैदिक कालयुकी वाचिक परम्परायागु बांलागु कृति खः। थ्व कृति पुस्तौं-पुस्ता निसें पुलांगु प्ये- न्या द्व दं निसे हना च्वंगु दु। वेद हे हिन्दू धर्म यु सर्वोच्च व सर्वोपरि धर्मग्रन्थ खः।
[सम्पादन] वैदिक स्वर प्रक्रिया
वेदयु संहिताय् मंत्राक्षरय् दंगु व क्वदगु ध्व दसु "क॑" तया इमित उच्च, मध्यम, वा मन्द संगीतमय सः उच्चारण यायेगु संकेत बियातगु दु। थुकियात उदात्त, अनुदात्त व स्वारित यु नां बियातगु दु। थ्व सः यक्व पुलांगु ई निसें प्रचलित दु व महामुनि पतंजलि नं थगु महाभाष्य य् इमिगु मू-मू नियमतेत समावेश यागु दु।
[सम्पादन] प्येंगु वेद
वेदयु असल मन्त्र भाग यात संहिता धाइ।
- ऋग्वेद (थुकिलि देवतातेत आह्वान यायेत मन्त्र दु -- थ्व सर्वप्रथम वेद खः)
- सामवेद (थुकिलि यज्ञय् मे हालेत संगीतमय मन्त्र दु)
- यजुर्वेद (थुकिलि यज्ञयु खगु प्रक्रियायु लागि गद्य मन्त्र दु)
- अथर्ववेद (थुकिलि जादू, चमत्कार, आरोग्य, यज्ञ यु लागि मन्त्र दु)
[सम्पादन] प्येंगु भाग
सकल वेदयागु प्येंगु भाग दु। न्हापायागु भाग (संहिता) बाहेक हरेकय् टीका वा भाष्य यागु स्वंगु स्तर दै। फुक्कं मंका कया थ्व ख:
- संहिता (मन्त्र भाग)
- ब्राह्मण-ग्रन्थ (गद्य य् कर्मकाण्ड यु विवेचना)
- आरण्यक (कर्मकाण्ड यु ल्युनेयागु उद्देश्ययु विवेचना)
- उपनिषद (परमेश्वर, परमात्मा-ब्रह्म व आत्मा यु स्वभाव व सम्बन्धयागु दार्शनिक व ज्ञानपूर्वक वर्णन)
थ्व प्येंगु भाग सम्मिलित रूपं श्रुति यागु नामं म्हसीके छिं। थ्व हिन्दू धर्मयु सर्वोच्च ग्रन्थ खः। बाकी ग्रन्थ स्मृति यु अन्तर्गत वै।
|
|||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
