Ólafur Jóhannesson (f. 1913)
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Ólafur Jóhannesson (fæddur 1. mars 1913 í Stórholti í Fljótum, dáinn 20. maí 1984) var íslenskur stjórnmálamaður sem gegndi tvisvar embætti forsætisráðherra fyrir Framsóknarflokkinn en hann var formaður flokksins á áttunda áratug 20. aldar.
[breyta] Náms- og starfsferill
Ólafur lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum á Akureyri 1935 og lögfræðiprófi frá Háskóla Íslands 1939 (Hdl. 1942). Hann stundaði framhaldsnám í Svíþjóð og Danmörku 1945-46.
Ólafur starfaði sem lögfræðingur og endurskoðandi SÍS 1939-43. Hann rak samhliða eigin málflutninsskrifstofu með Ragnari Ólafssyni hrl. Ólafur kenndi sem stundakennari við Samvinnuskólann 1937-43 og Kvennaskólann 1942-44. Hann var framkvæmdastjóri félagsmáladeildar SÍS og lögfræðilegur ráðunautur þess 1944. Ólafur var prófessor við lagadeild HÍ 1947-78 (kenndi ekki frá 1971). Hann gegndi oft varadómarastörfum við Hæstarétt 1949-71. Hann var forsætis-, dóms- og kirkjumálaráðherra 1971-74 og 1978-79, dóms- og kirkjumálaráðherra og viðskiptaráðherra 1974-78 og utanríkisráðherra 1980-83.
Hann var þingmaður Skagafjarðarsýslu 1959, Norðurlands vestra 1959-79 og Reykjavíkur 1979-84. Vilmundur Gylfason, sakaði Ólaf, sem þá var dómsmálaráðherra, um að hafa haft óeðlileg afskipti af Geirfinnsmálinu.
[breyta] Fjölskylda
Ólafur giftist 1941 Dóru Guðbjartsdóttur (f. 1915). Þau eignuðust þrjú börn.
[breyta] Tenglar
| Fyrirrennari: Jóhann Hafstein |
|
Eftirmaður: Geir Hallgrímsson |
|||
| Fyrirrennari: Geir Hallgrímsson |
|
Eftirmaður: Benedikt Sigurðsson Gröndal |
|||
| Fyrirrennari: Eysteinn Jónsson |
|
Eftirmaður: Steingrímur Hermannsson |
|||
