Rafael Baltar
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Atención: Este artigo precisa un traballo de revisión.
wikificar
Por favor vexa a lista de Artigos con problemas e mellóreo de acordo coas indicacións que aparecen nesa páxina. Cando os problemas se resolvan retire esta mensaxe e borre a páxina da lista de artigos con problemas, pero por favor non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado.
Rafael Baltar Tojo. (Santiago de Compostela, 31/01/1933-15/12/2004).
Foi arquitecto, catedrático e director do Departamento de Proxectos Arquitectónicos e Urbanismo na Escola Técnica Superior de Arquitectura da Coruña, membro numerario da Real Academia Galega de Ciencias e da Real Academia de Belas Artes Nosa Señora do Rosario, vicepresidente do Patronato do Museo do Pobo Galego, consultor do Consello da Cultura Galega e membro do Consello de Fábrica da Catedral de Santiago.
Rafael Baltar obtivo o seu título de arquitecto en 1964 e o de doutor arquitecto en 1967 pola Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid.
Exerceu a súa profesión en Santiago de Compostela, formando equipo con José Antonio Bartolomé Argüelles desde 1965. Autores de numerosas obras de edificación pública e privada, tanto de nova planta como de restauración de conxuntos e edificios histórico-artísticos.
A súa obra foi publicada en revistas especializadas como "Arquitectura" (Madrid), "Obradoiro" (Santiago de Compostela), "Hogar y Arquitectura" (Madrid), "Jano-Arquitectura" (Barcelona), "bd" (Sttugart, R.F.Alemania) etc., e exhibida en múltiples exposicións sobre a arquitectura galega contemporánea. Destacan nela os traballos de restauración na Catedral de Santiago, no Teatro Principal de Santiago, no Teatro da Beneficencia de Ortigueira, no Teatro Jofre de Ferrol e no Teatro Colón da Coruña. Entre as de nova planta deben citarse o edificio de xulgados, o Salón Teatro e o aulario da Facultade de Ciencias Políticas, todos eles en Santiago.
Vocal e máis tarde Presidente da Xunta Directiva da Delegación na Coruña do Colexio de Arquitectos de León. Participou nas xestións para a creación do Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia por segregación do de León (decreto de 2 de maio de 1973). Formou parte de 1973 a 1979, como Contador, da primeira Xunta de Goberno do Colexio e exerceu a presidencia da súa Comisión de Cultura de 1975 a 1979 e de 1981 a 1983.
Tivo unha presenza moi activa na creación do Museo do Pobo Galego, do cal era socio patrón. Foi tamén presidente da Xunta Rectora e, máis tarde, vicepresidente do seu Patronato.
Como director do Departamento de Proxectos Arquitectónicos e Urbanismo da ETS de Arquitectura da Coruña impulsou as relacións de intercambio coas Facultades de Arquitectura de Clermont-Ferrand (Franza) e Regensburg (Alemaña), relacións que culminaron na creación dun concurso anual entre alumnos das tres escolas que hoxe leva o nome de Rafael Baltar.
Autor do libro Arquitectura y preexistencias: Una referencia gallega (O Castro, Sada. 1991). Publicou numerosos traballos sobre a arquitectura, o proxecto, o patrimonio arquitectónico e a forma do territorio.
