Caucho
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O caucho é un polímero de hidrocarbono elástico que xorde como una emulsión leitosa (coñecida como o látex) na seiva de varias plantas, pero que tamén pode ser producido sinteticamente. A principal fonte comercial do látex son as euforbiáceas. Outras plantas que conteñen o látex son: figueiras, euphorbias e o dente de león común. Estas non foron a fonte principal do caucho, aínda que cando Alemaña foi dividida durante a Segunda Guerra Mundial, fixeron tentativas para empregar tales fontes, antes de que fora suplantado polo desenvolvemento do caucho sintético.
Crese que foi bautizado por Joseph Priestley que o descubriu en 1770, que secou o látex e borrou anotacións en lapis.
No seu lugar de orixe, centro e sur de América, o caucho foi recolectado durante moito tempo. As civilizacións mesoamericanas empregaron o caucho sobre todo de Castilla elástica. Os antigos mesoamericanos tiñan un xogo de pelota onde empregaban pelotas de goma. Unhas pelotas precolombinas foron atopadas no ano 1600 a.C. Segundo Bernal Díaz del Castillo, os conquistadores españois asombráronse polos grandes saltos que lograban as pelotas de goma dos aztecas, quen se preguntaban se as pelotas estaban encantadas por espíritos malignos.
Os maias tamén facían un tipo de zapato de goma sumrxindo os pés nunha mistura de látex. O caucho foi empregado noutros contextos, como tiras para soster instrumentos de pedra e metálicos a mangos de madeira e acolchado para os mangos dos instrumentos. Mentres os antigos mesoamericanos non tiñan a vulcanización, desenvolveron métodos orgánicos de tratar o caucho con resultados similares.
