پزشکی هسته‌ای
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پزشکی هسته‌ای شاخه ای از پزشکی, پرتونگاری, و فیزیک پزشکی است که از خواص هسته ای مواد (مثل رادیوایزوتوپ ها) در تشخیص و درمان عارضه های پزشکی استفاده می کند.
ویژگی پزشکی هسته‌ای در این است که توانایی ارایه دادن اطلاعات تصویری از فرایند ها و عملکرد های متابولیکی بدن را دارد در صورتیکه دیگر مدالیته های فیزیک پزشکی همانند سی تی اسکن و ام آر آی صرفاً اطلاعات ساختاری و آناتومیکال تولید می کنند.[۱]
از مدالیته های پر استفاده در پزشکی هسته‌ای میتوان مقطع‌نگاری با نشر پوزیترون و مقطع‌نگاری رایانه‌ای تک فوتونی (SPECT) را نام برد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] تصاویر
 تصویری از مغز توسط پت اسکن. |
 یک دستگاه دوربین گاما |
 چگونگی تصویربرداری از قلب توسط اسپکت. |
 تصویری از قلب توسط اسپکت. |
[ویرایش] جستارهای مربوطه
[ویرایش] منابع
- ↑ Simon Cherry, et al. Physics in Nuclear Medicine. Saunders Publishing. ۲۰۰۳. ص۲
