موسیقی عامه‌پسند

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

این مقاله نیازمند ویکی‌سازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه‌نامه آن را تغییر دهید.
در پایان، پس از ویکی‌سازی این الگوی پیامی را بردارید.

در متن این مقاله از هیچ منبع و ماخذی نام برده نشده‌است.
شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق اصول اثبات‌پذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید.
مطالب بی‌منبع احتمالاً در آینده حذف خواهند‌ شد.

این نوع موسیقی به‌عنوان یک سبک جزو سه سبک اصلی میباشد که معمولاً در مقابل سبکهای موسیقی کلاسیک و فولک (محلی) قرار میگیرد. مشخصه اصلی این سبک این است که از دل مردم عامی برخواسته و امروزی میباشد.

[ویرایش] تاریخچه

پاپ در غرب از دهه ۵۰ میلادی، به معنای موسیقی عامه پسند سبکهای پیوسته در حال تغییر است که از موسیقی الکترونیکی تقویت شده تا راک اند رول رادر بر می‌گیرد. سبکهای موسیقی پاپ تا اوایل سده بیستم میلادی از اروپا به آمریکا می‌رفت سپس، اشکال آمریکایی نظیر رگ تایم و کمدی موسیقیایی شنوندگانی در انگلستان یافت. از آن به بعد موسیقی مردمی غربی بیشتر تحت سلطه آمریکا بوده‌است.شمار مخاطبین موسیقی مردمی در نیمه اول سده بیستم تا حدی سبب رشد فن آوری به شکل قابل توجهی شد.

جاز تنها دوره محبوبیت توده‌ای خود را در اواخر دهه ۳۰ و در دهه ۴۰ توسط دسته‌های بزرگ و آوازخوان‌هایی مانند فرانک سیناترا تجربه کرد.در این میان بلوز نیز متحول شد. آواز خوانهای سیاه پوست به دنبال کار از جنوب به شمال و شهرهای صنعتی مهاجرت کردند و بلوز روستایی به سبک بلوز شهری که خشن تر بود و بیشتر از عبارت پردازی‌های آوازی استفاده می‌کرد، دگرگون شد. دسته‌های بلوزی که در دهه ۴۰ در شیکاگو بوجود آمد ند از گیتارهای الکترونیکی تقویت شده که اغلب با بیس و درام الکتریکی حمایت می‌شد استفاده می‌کردند.این سازها بعدها از طرف دسته‌های راک اند رول نیز به کار برده شد. در دهه ۵۰، مهاجرت سیاه پوستان آمریکایی به شهرهای شمالی به پیدایش اشکال و سبکهای آوازی بلوز ترکیبی انجامید.

راک اند رول ه در دهه ۵۰ با الویس پریسلی و شخصیتهای دیگر ظهور کرد به صورت آمیخته‌ای از ریتم و بلوز سیاه پوستان با موسیقی کانتری وآهنگ عاطفی و فیض بخش پدیدار شد. در دهه ۶۰ اشکال پیچیده تر راک اند رول به موسیقی راک معروف شد که عناصر بنیادین آن عبارت‌اند از:یک یا چند آوازخوان، تعدادی گیتار شدیدا تقویت شده(شامل باس، ریتم ولید) و درامر.

راک انگلیسی اول بار در دهه ۶۰ به دست بیتلز و رولینگ استونز و دیگر گروههای ۴ یا ۵ نفره بنیان گذاشته شد. بیتلز با تواناییها و رشد قابل توجه موسیقیایی خود توانستند موسیقی مردمی را به رشته بازی از خلاقیت اصیل تبدیل کنند.درعین حال باب دیلن و دیگر مجریان آمریکایی مشغول رشد بخشیدن به موسیقی راک بودند.

در اواسط دهه ۶۰ موسیقیدانان جوان به کاوش توانایی راک برای برخورد با مضامین اجتماعی وسیاسی پرداختند.آوازخوانهای قدرتمند مانند جانیس چوپلین و گیتاریستهایی مانند جیمی هندریکس در مضامین سنتی وریتم و بلوز، انقلابی به پا کردند.

در اواخر دهه ۶۰ و در اوایل ۷۰ ازدیاد دسته‌های آمریکایی و انگلیسی به اوج خود رسید. تاریخ موسیقی مردمی در دهه۷۰ و۸۰و۹۰ میلادی در اصل همان تاریخ موسیقی راک است که با سبکهای دیگر آن از جمله موسیقی پانک، رپ، متال، دیسکو و... در سراسر جهان گسترش یافت و معیار موسیقی جوانان در بسیاری از کشورها شد.