حکمت
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 |
این مقاله نیازمند ویکی‌سازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه‌نامه آن را تغییر دهید. در پایان، پس از ویکی‌سازی این الگوی پیامی را بردارید. |
تعریف علامه طباطبایی از حکمت: «حکمت قضایای مطابق با واقع است. قضایایی که به گونه‌ای سعادت انسانی را در بر می‌‌گیرد؛ مثل معارف الهی مربوط به مبداء و معاد.»
لقمان حکیم از آن جهت حکیم بود و به آن حکیم گفته می‌‌شد که حقایق ناب مطابق با واقع در ابعاد مختلف اعتقادی، اخلاقی، عملی، با جان او عجین و در عملش متبلور بود.
[ویرایش] منبع
تفسیر المیزان ج۲، آیه ۲۶۹ بقره
