Κάρολος Γ' της Ισπανίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Κάρολος Γ' (1716 - 1788) βασιλιάς της Ισπανίας (1759 - 1788) της Νάπολης και της Σικελίας (1735 - 1759) και δούκας της Πάρμας (1732 - 1735). Ήταν οπαδός του πεφωτισμένου απολυταρχισμού. Πρώτος γιός απο τον δεύτερο γάμο του βασιλέως της Ισπανίας Φιλίππου Ε' απο την δεύτερη σύζυγο του Ελισσάβετ Φαρνέζε. Σε ηλικία 16 ετών στάλθηκε στην Πάρμα και κηρύχθηκε δούκας πάνω στα δίκαια της μητέρας του. Εκεί δέχθηκε ισχυρή επίδραση του διαφωτισμού και των γραμμάτων κάτι που ήταν αδύνατο για την εποχή του να συναντήσει στην Ισπανία. Στην Ισπανία διαδέχθηκε τον άτεκνο ετεροθαλή αδελφό του Φερδινάνδο τον 6ο.

Πίνακας περιεχομένων 1 Εντάσεις στις σχέσεις του με την Αγγλία 2 Εσωτερική πολιτική 3 Κληρονόμοι 4 Πηγές

[Επεξεργασία] Εντάσεις στις σχέσεις του με την Αγγλία

Στις 1/12/1734 μετά την νίκη της Μοντεμάρ επι των Αυστριακών του Βιτόντο κηρύχθηκε βασιλιάς της Νάπολης και της Σικελίας. Αλλά ο ίδιος δέν είχε στρατιωτικές ικανότητες, ενώ φορούσε σπάνια την στρατιωτική στολή. Ο Άγγλος ναύαρχος που βρέθηκε στην Μεσόγειο προκειμένου να επηρεάσει τον πόλεμο της Αυστριακής διαδοχής τον πίεσε να κρατήσει ουδετερότητα με την απειλή να βομβαρδίσει την Νάπολη. Αυτό επηρέασε έντονα το μυαλό του γιατί του έδωσε ένα αίσθημα εχθρότητας, που επηρέασε την πολιτική του αργότερα. Παραχώρησε (1735) την Πάρμα στον αυτοκράτορα Κάρολο τον 6ο σε αντάλλαγμα της αναγνωρισης του σάν βασιλιά της Νάπολης και της Σικελίας. Στο εσωτερικό της χώρας του άρχισε αναμόρφωση, ενώ είχε μεγάλη ικανότητα στην επιλογή υπουργών και συμβούλων. Επι της εποχής του έγιναν στην περιοχή που διηύθυνε στην Ιταλία οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις του Ερκολάνο (1738) και της Πομπηίας (1748). Ο ίδιος μόλις το πληροφορήθηκε ευχαριστημένος χρηματοδότησε τις ανακαλύψεις. Παραιτήθηκε (1759) στην Νάπολη υπέρ του τρίτου γιού του Φερδινάνδου. Σάν βασιλιάς της Ισπανίας η εξωτερική του πολιτική ήταν καταστροφική. Η δυσαρέσκεια του με την Αγγλία έγινε ανεξέλεγκτη μετά τον θάνατο της συζύγου του Μαρίας - Αμαλίας της Σαξονίας, και ήρθε σε συμμαχία με την Γαλλία. Περιπλέχθηκε στον επταετή πόλεμο με μεγάλες απώλειες για την χώρα του. Μπήκε στον πόλεμο των Φώκλαντ (1770), και κατάφερε να ενώσει στην Αμερικάνικη ήπειρο τις Γαλλικές δυνάμεις, με αυτές των δυσαρεστημένων αποίκων κατά της Αγγλίας. Ο ίδιος όμως δέν ήταν άξιος να δημιουργήσει ικανό στόλο.

[Επεξεργασία] Εσωτερική πολιτική

Στο εσωτερικό της χώρας του προσπάθησε να φέρει αναμορφώσεις που συνάντησαν πολλές αντιδράσεις. Η προσπάθεια του να πείσει τους Μαδριλένους να υιοθετήσουν τα Γαλλικά ενδύματα προκάλεσαν ταραχές (1766), και ο ίδιος έφυγε προσωρινά απο την Μαδρίτη αφήνοντας τον υπουργό του Pedro Pablo Abarca de Bolea κόμη του Αράντα. Οι Ιησουίτες κατηγορήθηκαν οτι συμμετείχαν στις ταραχές και εξορίστηκαν κάτι που προκάλεσε την εχθρότητα του πάπα. Ο Κάρολος ανταπέδωσε και η δύναμη της εκκλησίας έπεσε σημαντικά στην χώρα του, με τους περισσότερους κληρικούς άνεργους. Άλλαξε την εικόνα της Μαδρίτης έφτιαξε δρόμους, υδραυλικά έργα, αναμόρφωσε την οικονομική πολιτική περιορίζοντας την απάτη και την κατάχρηση του δημοσίου χρήματος. Δημιούργησε την Ισπανική Λοταρία και έφερε τα Ναπολιτσιάνικα μοντέλα στον χριστουγεννιάτικο στολισμό. Στην ιδιωτική του ζωή ήταν ευγενικός με μιά σαρκαστική γλώσσα, και δεινός κυνηγός. Άφησε την φήμη ενός βασιλιά φιλάνθρωπου και φιλόσοφου ενώ ήταν πιστός Καθολικός παρά τις προστριβές του με τον πάπα. Ενδιαφερόταν περισσότερο να βοηθήσει τον άνθρωπο στην σωτηρία της ψυχής του, παρά στην τήρηση των τυπικών.

[Επεξεργασία] Κληρονόμοι

Με τον γάμο του (1738) με την Μαρία Αμαλία της Σαξονίας παιδιά του ήταν :

• Μαρία Ιωσηφίνα (1744 - 1801)
• Μαρία Λουίζα (1745 - 1792) παντρεύτηκε τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Λεοπόλδο Β'
• Φίλιππος Αντώνιος (1747 - 1777) δούκας της Καλαβρίας, εξαιρέθηκε απο τον θρόνο λόγω της ηλιθιότητας του.
• Κάρολος Δ' της Ισπανίας
• Φερδινάνδος Α' των δύο Σικελιών
• Γαβριήλ Αντώνιος (1752 - 1788)
• Αντώνιος Πασχάλ (1755 - 1817)
• Φραγκίσκος Ιαβέρης (1757 - 1771)

[Επεξεργασία] Πηγές

• Αγγλική Wikipedia
• Acton, Sir Harold (1956). The Bourbons of Naples, 1734-1825. London: Methuen.
• Lynch, John (1989). Bourbon Spain, 1700-1808. Oxford: Basil Blackwell.
• Petrie, Sir Charles (1971). King Charles III of Spain: An Enlightened Despot. London: Constable