Δαυίδ Α' της Σκωτίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Δαυίδ Α' της Σκωτίας

Ο Δαυίδ Α' της Σκωτίας (1083/1085 - 1153) ήταν βασιλιάς της Σκωτίας την περίοδο 1124 - 1153, 6ος και νεώτερος γιος του Μαέλ Κολουίν Μακ Ντοντσάντα και της Μαργαρίτας. Έζησε την παιδική του ηλικία στη Σκωτία, μέχρι την εποχή που εξορίστηκε στην Αγγλία, το 1093. Εκεί έγινε δεκτός από τον βασιλιά Ερρίκο Α', και μυήθηκε στα Νορμανδικά και Αγγλοσαξονικά έθιμα.

Όταν πέθανε ο αδελφός του, Αλέξανδρος Α' της Σκωτίας, συμμάχησε με τον βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο Α' ώστε να καταλάβουν το Σκωτσέζικο θρόνο για λογαριασμό του. Εκείνη την εποχή στο θρόνο βρισκόταν ο ανεψιός του Μαέν Κολουίμ Μακ Αλεξάντερ, τον οποίο υπέταξε οριστικά ύστερα από δεκαετή πόλεμο. Μετά το θάνατο του προστάτη του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Α' υποστήριξε την κόρη του Ματθίλδη και ήρθε σε σύγκρουση με τον βασιλιά της Αγγλίας Στέφανο. Είχε έντονη συμμετοχή στις μάχες που έγιναν στη βόρεια Αγγλία, παρόλο που ηττήθηκε στην μάχη του Στάνταρντ (1138).

Ο όρος Δαυιδιανή Αναγέννηση χρησιμοποιήθηκε από πολλούς ιστορικούς προκειμένου να καθορίσουν τις σημαντικές αλλαγές που επέφερε στην Σκωτία η περίοδος της βασιλείας του. Έκτισε μοναστήρια, αναμόρφωσε το Γρηγοριανό ημερολόγιο, οργάνωσε την επικράτειά του σε δήμους και αναμόρφωσε την χώρα στα πρότυπα του φεουδαρχικού συστήματος που ίσχυε στη Γαλλία και την Νορμανδική Αγγλία.

Το 1093 ο βασιλιάς Μαέλ Κολουίμ και ο αδελφός του Δαυίδ Εδουάρδος σκοτώθηκαν στον ποταμό Αλν κατά τη διάρκεια της επίθεσης των Νορβηγών. Ο Δαυίδ, με τους αδελφούς του Αλέξανδρο και Έντγκαρ, ήταν παρόντες όταν η μητέρα τους πέθαινε. Οι τρεις αδελφοί, σύμφωνα με μεσαιωνική παράδοση πολιορκούσαν στο Εδιμβούργο τον θείο τους Ντόμναλ Μπαν. Ο Ντόμναλ, που είχε ταξιδέψει στο Εδιμβούργο προκειμένου να διεκδικήσει το στέμμα της Σκωτίας, στέφθηκε βασιλιάς και απαιτούσε την εξορία των τριών αδελφών. Ο βασιλιάς της Αγγλίας Γουλιέλμος Β' ήταν ο πρώτος που αντέδρασε στην απόφαση του Ντόμναλ Μπαν να καταλάβει το στέμμα της Σκωτίας και έστειλε τον μεγαλύτερο γιο του, Μαέλ Κολουίν Ντόντσαντ, ετεροθαλή αδελφό του Δαυίδ με στρατό εναντίον του. Σκοτώθηκε όμως την ίδια χρονιά και ο Γουλιέλμος έστειλε το 1097 τον αδελφό του Δαυίδ Έντγκαρ, κάτι που αποδείχθηκε επιτυχές καθώς εκθρόνισε τον Ντόμναλ και ενθρονίστηκε στα τέλη της ίδιας χρονιάς.

[Επεξεργασία] Υπό την προστασία του Ερρίκου Α'

Η μεγάλη σφραγίδα του βασιλιά της Σκωτίας Δαυίδ Α' - παρουσιάζει τον βασιλιά κατα τα πρότυπα Ευρωπαίου ηγεμόνα

Ως το 1100 ο Δαυίδ ήταν ένας ασήμαντος πρίγκηπας, αλλά όταν πέθανε σε ατύχημα ο βασιλιάς της Αγγλίας Γουλιέλμος Β', η άνοδος στον θρόνο της Αγγλίας του αδελφού του Ερρίκου Α' αντέστρεψε τις τύχες του. Λίγο μετά την στέψη του, ο βασιλιάς Ερρίκος παντρεύτηκε την αδελφή του Δαυίδ Ματθίλδη, με αποτέλεσμα, ως κουνιάδος του βασιλιά, να αποτελεί τη σημαντικότερη φυσιογνωμία στην Αγγλική αυλή.

Παρά την Κέλτικη καταγωγή του, η μακρόχρονη παραμονή του στην Νορμανδική αυλή του Λονδίνου τον μύησε στα έθιμα της περιοχής του κάνοντάς τον έναν τέλειο Νορμανδό πρίγκηπα. Ο Δαυίδ ξεκίνησε την δράση του ως πρίγκηπας των Ουμβρίων (1113), αφού ο μεγαλύτερος αδελφός του Έντγκαρ είχε σφετεριστεί τα εδάφη του στην Νότια Σκωτία (1099), νότια του τετάρτου ποταμού, με τη βοήθεια του βασιλιά Γουλιέλμου Β'. Το 1113, ο Ερρίκος Α' επέστρεψε από τη Νορμανδία για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του Δαυίδ στην νότια Σκωτία, πιέζοντας τον Αλέξανδρο να τα αναγνωρίσει μόνο μέσω απειλών, χωρίς αδελφική αιματοχυσία. Ταυτόχρονα ο Ερρίκος πάντρεψε τον Δαυίδ με την Ματθίλδη του Σενλίς, κόρη του Βαλδώφ κόμη του Νόρθμπερλαντ, κληροδοτώντας τις τεράστιες εκτάσεις του στην νότια Σκωτία. Απέκτησε μαζί της γιο, τον οποίο ονόμασε Ερρίκο προς τιμή του Άγγλου βασιλιά. Τον περισσότερο καιρό έζησε στο Λονδίνο και τη Νορμανδία, μακριά από τα εδάφη που διοικούσε, ως το 1124, όταν ο αδελφός του Αλέξανδρος πέθανε αφήνοντας τη Σκωτία χωρίς βασιλιά.

Ο Δαυίδ, αν και είχε ασπαστεί τα Νορμανδικά έθιμα, μόλις ανέβηκε στον θρόνο σταδιακά άρχισε να «Κελτικοποιείται», κάτι που ολοκληρώθηκε προς το τέλος της ζωής του. Τα δικαιώματα του στον θρόνο της Σκωτίας ήταν ανύπαρκτα αφού ήταν ο νεώτερος από τους 8 γιους του πατέρα του βασιλιά Μαέλ Κολουίν, και δύο από τους μεγαλύτερους αδελφούς του είχαν γιους που ήταν οι νόμιμοι κληρονόμοι. Ωστόσο, οι ευγενείς της Σκωτίας από φόβο στον βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο Α' που υποστήριζε τον Δαυίδ αναγκάστηκαν να τον αποδεχτούν ως βασιλιά, γνωρίζοντας ότι με πόλεμο μαζί του δεν θα είχαν καμιά τύχη.

[Επεξεργασία] Βασιλιάς της Σκωτίας

Ο Μαέλ Κολουίν, γιος του αδελφού του Αλεξάνδρου, επιχείρησε ανεπιτυχώς να πολεμήσει μαζί του, αλλά ηττήθηκε από τις σαφώς ενισχυμένες δυνάμεις του, δραπετεύοντας και αφήνοντας υπό τον έλεγχο του Δαυίδ τα εδάφη του. Ο Δαυίδ στέφθηκε βασιλιάς της Σκωτίας στο Σκον και βασίλεψε την περίοδο 1127 - 1130 χωρίς δυσκολίες, αν και βρισκόταν κατά το μεγαλύτερο διάστημα στην αυλή του Ερρίκου.

Το 1130 είχε επιλεγεί ως δικαστής στη δίκη του προδότη Γοδεφρείδου του Κλίντον, την ίδια χρονιά που πέθανε και η σύζυγός του Ματθίλδη του Σενλίς. Οι δυσαρεστημένοι Σκωτσέζοι εκμεταλλεύτηκαν την απουσία του προκειμένου να εξεγερθούν εναντίον του. Συγκεντρώθηκαν υπό την ηγεσία του ετεροθαλούς αδελφού Μαέλ Κολουίν, ο οποίος είχε την υποστήριξη του Αέγκους του Μοράι, του ισχυρότερου υποτελή φεουδάρχη του Δαυίδ και διεκδικητή του θρόνου ως εγγονός του βασιλιά Λουλάχ. Σύμφωνα με τα χρονικά του Ούλστερ, στη μάχη του Στρακάθρο επικεφαλής του στρατού του Δαυίδ ήταν ο Εδουάρδος και σκοτώθηκαν 4.000 από το στρατό του Aέγκους και 1.000 από το στρατό του Εδουάρδου, ενώ σκοτώθηκε και ο ίδιος ο Aέγκους.

Ακολούθησε τετραετής εμφύλιος πόλεμος με τον Μαέλ Κολουίν, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Δαυίδ είχε την υποστήριξη του Άγγλου βασιλιά Ερρίκου Α', δεχόμενος συνέχεια ενισχύσεις, και νίκησε κατά κράτος τον αδελφό του σε όλες τις μάχες. Τελικά τον συνέλαβε το 1134 και τον φυλάκισε στο κάστρο του Ρόξμπουργκ. Εκείνη την περίοδο, ο Δαυίδ παραχώρησε στον Βάλτερ φιτζ Άλαν την περιοχή του Στράθγκριφ, ενώ δεν είναι γνωστό πόσος καιρός πέρασε προκειμένου να κλείσει ειρήνη με τον Μοράι. Την ίδια περίοδο διόρισε τον ανιψιό του Γουλιέλμο φίτζ Ντουνκάν διάδοχο του Αένκους για να τον αποζημιώσει στον αποκλεισμό της διαδοχής στον θρόνο της Σκωτίας όταν ενηλικιωθεί. Παράλληλα, τον πάντρεψε με την κόρη του Μοράι παραχωρώντας του Έλγκιν και Φόρρες. Την εποχή που πέθανε ο προστάτης του βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Α' (1135) είχε στον έλεγχο του σχεδόν ολόκληρη την Σκωτία.

[Επεξεργασία] Σύγκρουση με τον βασιλιά της Αγγλίας Στέφανο

Βιαιότητες Σκωτσέζων επι Δαυίδ Α' - απο χειρόγραφο του 14ου αιώνα.

Ο Δαυίδ Α' ήρθε σε σύγκρουση με τον βασιλιά της Αγγλίας Στέφανο αλλά εξακολουθούσε να έχει τον έλεγχο σε ολόκληρη την Σκωτία. Ο πεντάχρονος ανιψιός του Χάραλντ Μάνταντσον πήρε τα εδάφη της κομητείας του Όρκνει (1139) και το Καίθνες που πέρασε την δεκαετία του 1140, υπό την Σκωτσέζικη επιρροή. Πριν το 1146 διόρισε έναν γηγενή Σκωτσέζο, τον Αιντρέας επίσκοπο του Καίθνες, σε μια περιοχή που ήταν εθνολογικά Σκανδιναβική. Το 1150, η περιοχή του Καίθνες ήταν υπό τον έλεγχο του αλλά άρχισαν να δημιουργούνται προβλήματα λόγω της επίθεσης του βασιλιά της Νορβηγίας Εινστέιν Β'. Με μεγάλο στόλο έσπευσε στο Όρκνει και απήγαγε τον νεαρό Χάραλντ, ώστε να τον αναγκάσει να δηλώσει την υποταγή του προκειμένου να τον απελευθερώσει. Ο Δαυίδ απάντησε δίνοντας στον υποτελή του Χάραλντ Έρλεντ Χάραλντσον τα μισά από τα εδάφη του Καίθνες στον υποτελή του Χάραλντ Έρλεντ Χάραλντσον. Ο βασιλιάς της Νορβηγίας πρόσφερε το ίδιο δώρο στον Έρλεντ, ακυρώνοντας το δώρο του Δαυίδ.

Η άνοδος στον θρόνο της Αγγλίας του βασιλιά Στεφάνου, προερχόμενου από το Μπλουά στη Γαλλία, ήταν αιτία ώστε να προφασιστεί πόλεμο με την Αγγλία. Συμμάχησε με την κόρη του Ερρίκου Ματθίλδη, που ήρθε προκειμένου να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της στον θρόνο. Ο λόγος ήταν πως ο Στέφανος πήρε παράνομα το Αγγλικό στέμμα σφετεριζόμενο από την Ματίλδη την οποία είχε ορίσει ο πατέρας της διάδοχο. Η Ματίλδη αποκαλείτο και «αυτοκράτειρα» γιατί είχε παντρευτεί στον πρώτο της γάμο τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ερρίκο Δ'. Ο πραγματικός λόγος ήταν να διασφαλίσει τη δική του θέση στο νεοδημιουργηθέν βασίλειο της Σκωτίας που ήταν ασφαλές υπό τους απογόνους της Ματίλδης, ενώ κινδύνευε σοβαρά από τον Στέφανο. Είχε πάρει μάλιστα όρκο το 1127 να υποστηρίξει με κάθε τίμημα την Ματθίλδη, γι' αυτό και αποφάσισε να κάνει πόλεμο. To Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου εκστράτευσε στην βόρεια Αγγλία καταλαμβάνοντας τα κάστρα των Κάρλαϊλ, Βάρκ, Αλνγουίκ, Νορχάμ και Νιουκάστλ.

Ο βασιλιάς της Αγγλίας Στέφανος εκστράτευσε να τον αντιμετωπίσει και μετά απο μια σύντομη μάχη ήρθαν σε ειρηνική συμφωνία. Ο Δαυίδ θα μπορούσε να κρατήσει το Κάρλαϊλ και τα μισά εδάφη της κομητείας του Χάντινγκτον, περιοχή που είχε κατασχεθεί λόγω της επανάστασης του Δαυίδ, ο Στέφανος θα έπαιρνε τα υπόλοιπα κάστρα. Ο Δαυίδ δεν θα ήταν υποτελής του Στέφανου στην Σκωτία αλλά θα του ήταν υποτελής στο Καρλίσλ και τις υπόλοιπες Αγγλικές περιοχές. Σύντομα ωστόσο, η συνθήκη του Ντουρχάμ καταπατήθηκε λόγω κακομεταχείρισης του γιου του Ερρίκου από την Αγγλική αυλή.

[Επεξεργασία] Επιτυχίες απέναντι στους Άγγλους

Το χειμώνα του 1136/1137, ο Δαυίδ επιτέθηκε για δεύτερη φορά στην Αγγλία όπου τον περίμενε στο Νιουκάστλ ο Αγγλικός στρατός. Χωρίς τελικά να δοθεί μάχη, αποφασίστηκε ειρηνική συνθήκη έως το Νοέμβριο. Τότε, ο Δαυίδ ζήτησε ολόκληρο το Νόρθμπερλαντ, αίτημα που ο Στέφανος απέρριψε, και ο Δαυίδ ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1138 την τρίτη εκστρατεία του κατά της Αγγλίας. Η τρίτη Σκωτσέζικη επίθεση, κατά πολλούς ιστορικούς, ήταν φρικιαστική, καθώς ο Σκωτσέζικος στρατός κατέστρεφε, έσφαζε όποιο ζωντανό έβρισκε μπροστά του χωρίς καμιά διάκριση, ακόμα και ιερείς, γυναίκες και μωρά. Ο βασιλιάς Στέφανος έφτασε προκειμένου να συνδιαλλαγεί με τον Δαυίδ, αλλά εκείνος χώρισε τον στρατό του στα δύο στέλνοντας τον Γουλιέλμο φίτζ Ντουνκάν στο Λανκασίρ, όπου ενώθηκε με πολλούς ευγενείς. Στη μάχη του Κλιθερό, ο Δαυίδ συνέτριψε τον Αγγλικό στρατό.

Τον Ιούνιο του 1138 οι δύο Σκωτσέζικοι στρατοί ενώθηκαν στο Ντουρχάμ, ενώ έφτασαν νέες δυνάμεις του αγγλικού στρατού να τους αντιμετωπίσουν, υπό τον Γουλιέλμο, κόμη του Ομάλ. Την ίδια στιγμή, ο Δαυίδ είχε γίνει επικίνδυνα αλαζόνας λόγω του θριάμβου του στο Κλιθερό. Ο στρατός του αποτελείτο από 26.000 ετοιμοπόλεμους άντρες, μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο αγγλικό. Έσπευσαν να συναντηθούν στο Κάουντον στις 22 Αυγούστου. Στη μάχη του Στάνταρντ που ακολούθησε, οι Σκωτσέζοι ηττήθηκαν και επέστρεψαν στο Κάρλαϊλ, η ήττα όμως δεν ήταν συντριπτική, γεγονός που επέτρεψε στους Σκωτσέζους να κρατήσουν το Κάμπερλαντ και το Νόρθμπερλαντ. Ο επίσκοπος της Όστρια Αλμπερίκ έφτασε στις 26 Σεπτεμβρίου στο Κάρλαϊλ όπου βρισκόταν ο Δαυίδ με τους ευγενείς του, για να εγγυηθεί την είσοδο του επισκόπου της Γλασκώβης στη συμμαχία. Ο Αλμπερίκ έπαιξε τον ρόλο του ειρηνοποιού με τον βασιλιά της Αγγλίας Στέφανο, και η ειρήνη υπογράφηκε στη συνάντηση του Δαυίδ με τη σύζυγο του Στεφάνου Ματθίλδη της Βουλώνης. Σύμφωνα με αυτή, δινόταν στον γιο του Δαυίδ Ερρίκο η κομητεία του Χάντιγκντομ, του Νόρθμπερλαντ και του Ντόνκαστερ, ενώ ο Δαυίδ κρατούσε τα κάστρα Καρλίσλ, Κούμπερλαντ και ο Στέφανος τα κάστρα Μπάμπουργκ, Νιουκάστλ. Η συμφωνία εκπλήρωνε όλους τους στρατιωτικούς στόχους του Δαυίδ.

[Επεξεργασία] Νέες μεγάλες επιτυχίες

Η ειρήνη κράτησε μέχρι την εισβολή της κόρης του Ερρίκου Α' Ματίλδης στην Αγγλία προκειμένου να διεκδικήσει τα δικαιώματα της στον θρόνο του πατέρα της. Ο Δαυίδ αμέσως δεν έχασε ευκαιρία να αποκηρύξει την ειρήνη με τον Στέφανο και να πολεμήσει στο πλευρό της Ματίλδης της οποίας ήταν φανατικός θαυμαστής εναντίον του, ήταν παρών στην στέψη της ως βασίλισσας στο αβαείο του Ουέστμινστερ. Ακολούθησε για την Αγγλία ο γνωστός μεγάλος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ της Ματίλδης και του Στεφάνου ο αποκαλούμενος αναρχία. Ο Δαυίδ εν τω μεταξύ άρπαξε την ευκαιρία να επεκτείνει σημαντικά τα εδάφη του σε βάρος του Άγγλου βασιλιά, έχοντας υπό την πλήρη κατοχή του όλο το βόρειο νησί. Κέρδισε τα κάστρα Νιούκαστλ, Μπάμπουργκ, και την επισκοπή του Ντουρχάμ, όλοι οι βαρόνοι του Νόρθμπερλαντ ήρθαν στο στενό του κύκλο, ξανάκτισε το κάστρο του Καρλίσλ. Έκανε το Ρόξμπουργκ σάν τον αγαπημένο τόπο κατοικίας του, ισχυροποίησε σημαντικά την χώρα του, αναδιάρθωσε το οικονομικό της σύστημα και έκοψε ασημένια νομίσματα.

[Επεξεργασία] Εκκλησιαστικά θέματα

O βασιλιάς της Σκωτίας Δαυίδ Α' με τον διάδοχο του Μάλκολμ Δ'

Παρά τις μεγάλες επιτυχίες κατά των Άγγλων ο βασιλιάς της Σκωτίας Δαυίδ Α' είχε και μερικές καθοριστικές αποτυχίες, οι σημαντικότερες εκ των οποίων ήταν στις επισκοπές του Ντουράμ και της Υόρκης. Στην επισκοπή του Ντουράμ επιχείρησε να διορίσει τον ευνοούμενο του Γουλιέλμο Καμίν αφού η θέση είχε γίνει κενή μετά τον θάνατο του Γοδεφρείδου Ρούφου (1140). Παρόλο που κατείχε την πόλη του Ντουράμ για να καταφέρει να το κάνει έπρεπε να έχει την υποστήριξη του παπικού απεσταλμένου που κατα κακή το σύμπτωση ήταν ο Ερρίκος του Μπλουά, επίσκοπος του Ουίντσεστερ ο ίδιος ο αδελφός του βασιλιά Στεφάνου, κάτι που σήμαινε οριστική αποτυχία. Απέτυχε εξίσου και στην αρχιεπισκοπή της Υόρκης ο Γουλιέλμος Φίτζερμπερ ανιψιός του βασιλιά Στεφάνου βρήκε την θέση αυτή καθοριστική για την ανάκαμψη του στην βόρεια Αγγλία. Ήθελε αφού είχε και την υποστήριξη του πάπα Ευγένιου Γ' να ιδρύσει νέα αρχιεπισκοπή υπο τον Ερρίκο Μουρντάκ αλλά οι υποστηρικτές του βασιλιά Στεφάνου κατάφεραν να τον εμποδίσουν. Ο Δαυίδ επιχείρησε να καταλάβει στρατιωτικά την πόλη (1149) αλλά οι υποστηρικτές του Στεφάνου ειδοποίησαν έγκαιρα τον βασιλιά που εγκατέστησε νέα φρουρά. Ο Δαυίδ αποφάσισε να υποχωρήσει απο τις βλέψεις του κάτι που ήταν το καθοριστικό σημείο που δέν του επέτρεψε να έχει υπο την κατοχή του ολόκληρο το αρχαίο βασίλειο της Νορθουμπρίας.

Θεωρείται ο αναμορφωτής της Σκωτσέζικης εκκλησίας αναδιοργανώνοντας την κατά τα Νορμανδικά πρότυπα, αρχίζοντας από την επισκοπή της Γλασκώβης. Σε όλη του την ζωή αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της επισκοπής της Σκωτίας από την ψηλή επικυριαρχία των Αγγλικών αρχιεπισκοπών της Υόρκης και του Καντέρμπουρι. Αναδιάρθρωσε το εκκλησιαστικό σύστημα με τον θεσμό των ενοριών ίδρυσε καθόλη την διάρκεια που είχε ολοκληρωτική εξουσία 3 ή 4 νέες επισκοπές αφήνοντας μετά τον θάνατο του συνολικά 9, τις υπόλοιπες υπάρχουσες επισκοπές όπως αυτή της Γλασκώβης τις ανακαίνησε ή τις ξανάκτισε.

[Επεξεργασία] Αποτυχία να προβιβάσει τον Άγιο Ανδρέα σε αρχιεπισκοπή

Το μεγαλύτερο πρόβλημά του στα εκκλησιαστικά θέματα -όπως αναφέρθηκε- που δεν λύθηκε ποτέ ήταν η εξουσία που εξασκούσαν οι Αγγλικές αρχιεπισκοπές της Υόρκης και του Καντέρμπουρι πάνω στην δική του κεντρική επισκοπή του Αγίου Ανδρέα. Το πρόβλημα θα λυνόταν αν μετατρεπόταν η επισκοπή του Αγίου Ανδρέα σε αρχιεπισκοπή κάτι που συνέβαινε ώς τον 11ο αι. όπου πολλοί επίσκοποι του Αγίου Ανδρέα (Γκιρίκ, Φοδάντ Β') αποκαλούντο αρχιεπίσκοποι. Δέν είχε ξεκαθαριστεί όμως ποτέ με παπικό διάταγμα ο προβιβασμός του Αγίου Ανδρέα σε αρχιεπισκοπή κάτι που του δημιουργούσε όλα τα προβλήματα.

Έτσι ο Άγγλος αρχιεπίσκοπος της Υόρκης Θουρστάν έβαλε στόχο δύο επισκοπές στα νότια της Σκωτίας, νότια του τετάρτου ποταμού (Γλασκώβη, Γαλλογουέι) να μπούν υπο την δικαιοδοσία του. Ο πάπας Ονώριος Β' παρήγγειλε με γράμμα στους δύο επισκόπους (1125) να δηλώσουν την υποταγή τους στον αρχιεπίσκοπο της Υόρκης. Ο Δαυίδ έστειλε στην Αγία Έδρα τον επίσκοπο της Γλασκώβης Ιωάννη να διαπραγματευτεί την επικύρωση για τον προβιβασμό της επισκοπής του Αγίου Ανδρέα σε αρχιεπισκοπή, και την υποταγή σε αυτόν των δύο αμφισβητούμενων επισκοπών που ανήκαν σε Σκωτικό έδαφος. Τελικά το ταξίδι δεν έφερε ξανά κανένα σημαντικό αποτέλεσμα, το μόνο κατόρθωμα του στε εκκλησιαστικά θέματα ήταν ότι ο επίσκοπος της Υόρκης όσο ζούσε δέν πρόβαλε ποτέ έτοιμα στην δικαιοδοσία των επισκοπών βόρεια του τετάρτου ποταμού.

Το 1151 έφτασε ο καρδινάλιος Ιωάννης Παπάρο προκειμένου να ιδρύσει 4 νέες αρχιεπισκοπές στην Ιρλανδία. Ο Δαυίδ του ζήτησε διάταγμα για τον προβιβασμό του Αγίου Αντρέα σε αρχιεπισκοπή, ο καρδινάλιος του υποσχέθηκε να το κάνει μετά την επιστροφή του απο την Ιρλανδία. Όταν ο καρδινάλιος επέστρεψε στο Κάρλαϊλ άκουσε τα αιτήματα του Δαυίδ αλλά είδε ότι δεν είχε την παπική εξουσιοδότηση να το κάνει. Τον επόμενο χρόνο ο Δαυίδ δέχτηκε νέο χτύπημα αφού ιδρύθηκε η αρχιεπισκοπή του Τροιντχάιμ που περιλάμβανε και το Όρκνει. Ο Δαυίδ δέχτηκε το τελικό χτύπημα στις 12 Ιουλίου/1152 με τον θάνατο του αγαπημένου γιου και διαδόχου του Ερρίκου κόμη του Νόρθμπερλαντ, αρρώστησε βαριά από την λύπη του κάτι που οδήγησε και στον δικό του θάνατο. Πριν πεθάνει όρισε ως διάδοχο του τον μεγάλο του εγγονό Μαέλ Κολουίν ενώ ο μικρός εγγονός του Γουλιέλμος θα γινόταν κόμης του Νόρθμπερλαντ.

[Επεξεργασία] Πηγές

• Anderson, Alan Orr (ed.), Early Sources of Scottish History: AD 500–1286, 2 Vols, (Edinburgh, 1922)
• Anderson, Alan Orr (ed.), Scottish Annals from English Chroniclers: AD 500–1286, (London, 1908), republished, Marjorie Anderson (ed.) (Stamford, 1991)
• Barrow, G. W. S. (ed.), The Acts of Malcolm IV King of Scots 1153–1165, Together with Scottish Royal Acts Prior to 1153 not included in Sir Archibald Lawrie's '"Early Scottish Charters' , in Regesta Regum Scottorum, Volume I, (Edinburgh, 1960), introductory text, pp. 3–128
• Barrow, G. W. S. (ed.), The Acts of William I King of Scots 1165–1214 in Regesta Regum Scottorum, Volume II, (Edinburgh, 1971)
• Barrow, G. W. S. (ed.), The Charters of King David I: The Written acts of David I King of Scots, 1124–1153 and of His Son Henry Earl of Northumberland, 1139–1152, (Woodbridge, 1999)
• Clancy, Thomas Owen (ed.), The Triumph Tree: Scotland's Earliest Poetry, 550–1350, (Edinburgh, 1998)
• Donaldson, G. (ed.), Scottish Historical Documents, (Edinburgh, 1970)
• Lawrie, Sir Archibald (ed.), Early Scottish Charters Prior to A.D. 1153, (Glasgow, 1905)
• Forbes-Leith, William (ed.), Turgot, Life of St Margaret, Queen of Scotland, (Edinburgh, 1884)
• MacQueen, John, MacQueen, Winifred and Watt, D. E. R., (eds.), Scotichronicon by Walter Bower, vol. 3, (Aberdeen, 1995)
• Skene, Felix J. H. (tr.) & Skene, William F. (ed.), John of Fordun's Chronicle of the Scottish Nation, (Edinburgh, 1872)

Το περιεχόμενο του άρθρου βασίζεται στο αντίστοιχο άρθρο της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL. (ιστορικό/συντάκτες).