Αντώνιος Σώχος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Αντώνιος Σώχος (1888 - 1975) ήταν διάσημος γλύπτης.

Γεννήθηκε στα Ιστέρνια της Τήνου και καταγόταν απο οικογένεια με μεγάλη παράδοση στον χώρο της γλυπτικής. Θείος του ήταν ο επίσης γλύπτης Λάζαρος Σώχος. Μεγάλωσε στην Πάτρα όπου ήταν εγκαταστημένη η οικογένειά του και όπου ο πατέρας του διατηρούσε μαρμαρογλυφείο. Σπούδασε στη σχολή καλών τεχνών της Αθήνας, συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι και το Μόναχο, τα έξοδα των οποίων καλήφθηκαν απο το Αβερώφειο βραβείο που κέρδισε.

Με την επιστροφή του διορίστηκε καθηγητής της αρχιτεκτονικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών, στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1959. Το 1965 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τα έργα του είναι πάρα πολλά και κοσμούν συλλογές μουσειών και δημόσιους χώρους στην Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Κύπρο, την Βουλγαρία κ.α. Χαρακτηριστικά αναφέρονται: το άγαλμα του Παλαιών Πατρών Γερμανού στην Πάτρα, το άγαλμα του Καψάλη στο Μεσολόγγι κ.α. Είχε συγγράψει το βιβλίο "η Λαϊκή Τέχνη Στην Τήνο".

Απεβίωσε το 1975. Τα τελευταία χρόνια στράφηκε προς την ξυλογλυπτική ενώ το 1964 δώρισε στον δήμο Πατρέων μερικά γλυπτά του. Ανηψιός του ήταν ο μουσικός Ονούφριος Σώχος.