Αλέξανδρος Κουμουνδούρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος (1815 - 1883) ήταν δέκα φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Γεννήθηκε στον Καμπο Αβιας, στην μεσσηνιακη Μανη και καταγόταν από ιστορική οικογένεια της Μάνης. Ήταν γιός του αγωνιστή Σπύρου Κομουνδούρου, γόνου μεγάλης Μανιάτικης οικογένειας, στρατηγού και επάρχου Πύργου. Παιδί σχεδόν είχε κινδυνέψει να αιχμαλωτιστεί από τους Τουρκοαιγυπτίους του Ιμπραήμ. Φοίτησε στο γυμνάσιο Ναυπλίου και σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Άσκησε τη δικηγορία για ένα μικρό διάστημα στην Καλαμάτα και έγινε αντιεισαγγελέας πρωτοδικών. Το 1841 έσπευσε να πολεμήσει στην επαναστατημένη Κρήτη όντας αρχηγός σώματος, αποτελούμενου απο άλλους νέους φοιτητές και επιστήμονες. Μάλιστα στην μάχη του Αποκορώνου κινδύνευσε να αιχμαλωτιστεί απο τους Τούρκους.

Ασχολήθηκε με την πολιτική και το 1850 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Μεσσηνίας. Απο τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής μέχρι τον θάνατό του. Διετέλεσε υπουργός Οικονομικών (1856,1863) στην κυβέρνηση Βούλγαρη, Δικαιοσύνης (1862), Παιδείας και Εκκλησιαστικώς (1864) και Εσωτερικών (1864-1865]],1877) ενω χρημάτισε και δύο φορές πρόεδρος της Βουλής (1855). Το 1864 έγινε απόπειρα δολοφονίας του στην οδό Σταδίου στην είσοδο της Συνέλευσης. Τον επόμενο χρόνο ίδρυσε το Κουμουνδουρικό κόμμα και τον ίδιο χρόνο έγινε πρωθυπουργός. Από το 1865 έως τον θάνατο του, ορκίστηκε 10 φορές πρωθυπουργός.

Ως υπουργός και πρωθυπουργός κατάφερε να εξασφαλίσει στο ακέραιο τα συμφέροντα της Ελλάδας, χάρη στη μετριοπάθεια του, την ευθύτητα του, την ψυχραιμία του και την εξαιρετική του τόλμη. Το 1866 είχε τεθεί το Κρητικό ζήτημα, το οποίο όμως κατάφερε να το ξεπεράσει με επιτυχία αφού δεν υποτάχθηκε στις απαιτήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων που ήθελαν η Ελλάδα να παρασυρθεί σε πόλεμο με την Τουρκία, γιατί πίστευε οτι μια φιλοπόλεμη πολιτική δεν θα ωφελούσε σε τίποτα την Ελλάδα, από την στιγμή που δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για πόλεμο. Επίσης όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, επιτυχία της διακυβέρνησής του θεωρείται η ειρηνική προσάρτηση της Θεσσαλίας και της νοτίου Ηπείρου (Άρτα) αφού πρώτα δεν δίστασε να απειλήσει την Τουρκία με επίθεση 40.000 Ελλήνων στρατιωτών στην Θεσσαλία.

Στο εσωτερικό της χώρας, ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος φρόντισε για την διευθέτηση πολλών εσωτερικών προβλημάτων. Φρόντισε με νόμους τη ρύθμιση της φορολογίας ενώ με τα κατάλληλα μέτρα κατάφερε να περιορίσει την ληστεία, καθώς ήταν η εποχή που είχε συμβεί η σφαγή στο Δήλεσι καθώς και η απαγωγή του πρωθυπουργού Σωτήριου Σωτηρόπουλου από τον Λήσταρχο Λαφαζάνη στα Φιλιατρά Μεσσηνίας, σε στεριά και θάλασσα. Σημαντικός ήταν και ο νόμος «περί ευθύνης υπουργών», με τον οποίο αμέσως παραπέμφθηκαν σε ειδικό δικαστήριο όλοι οι συνεργάτες του υπουργείου του Δημητρίου Βούλγαρη (1877) με την κατηγορία της πλαστογραφίας και της αντιποίησης αρχής. Επίσης μερικά απο τα σημαντικά μέτρα που έλαβε ήταν η ανακατανομή 2.650.000 στρεμμάτων γης καθώς και η αμνηστία που έδωσε σε 100 ληστές με σκοπό να πολεμήσουν στην Κρήτη.

Απεβίωσε στην Αθήνα σε ηλικία 68 ετών. Είχε αποκτήσει 3 παιδιά τους: Κωνσταντίνο, υποστράτηγο και βουλευτή, Σπυρίδωνα, βουλευτή, υπουργό ναυτικών και πρόεδρο της Βουλής, και Όλγα, παντρεμένη με τον εφοπλιστή Εμπειρίκο. Διέθετε μεγάλες εκτάσεις στην Αττική και συγκεκριμένα στη λίμνη Κουμουνδούρου αλλα και μια έπαυλη στην Τριζοίνα όπου φιλοξενήθηκαν οι βασιλείς Γεώργιος Α' και Ολγα καθώς και άλλοι πολλοί. Η έπαυλη βρίσκεται σε ένα τεράστιο κτήμα που φτάνει ως τον Αγιο Παντελεήμονα και τη Μονή Αγίου Δημητρίου, σήμερα δε βρίσκεται στην κατοχή του Γιώργου Στ. Κλάδου. Στις δόξες της, η έπαυλη είχε πιάνα κι άλλα αριστοκρατικά αντικείμενα. Το 1884 ο Δήμος Αθηναίων τον τίμησε δίνοντας το όνομα του σε πλατεία της πρωτεύουσας.

Επίσης ανηψιά του ήταν η Αικατερίνη Μυσιρλή, μητέρα του Αλέξανδρου Κορυζή.