Baskitaar
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Die baskitaar of bas is 'n snaarintrument wat in meeste moderne musiekvorme gebruik word. Dit is een van die hoofinstrumente in blues-, country-, flamenco-, popmusiek- en rockmusiek. Die stemming is E-A-D-G; soortgelyk aan die laagste vier snare van 'n kitaar, maar een oktaaf laer. Meeste baskitare word uitgevoer met frets, maar fretlose baskitare bestaan ook. 'n Persoon wat die bas speel kan 'n baskitarist, bassist, baskitaarspeler of basspeler genoem word.
Baskitare is meestal elektries, maar akoestiese baskitare word ook gemaak. Die klank van 'n akoestiese baskitaar klink meer soos die van 'n pizzikato-bespeelde kontrabas.
Inhoud |
[wysig] Geskiedenis
Die eerste elektriese baskitaar word in 1936 deur Audiovox Manufacturing Company van Seattle, VSA gebou, maar was nie baie suksesvol nie. In 1951 bou Fender die Fender Precision Bass. Dit was die eerste van 'n reeks elektriese baskitare wat hulle geproduseer het. Die ontwerper, Leo Fender, het die instrument geoormerk as vervanging van die kontrabas. Die Precision Bass was 'n reuse kommersiële sukses. Dit word steeds gebou en word as die grootvader van die moderne baskitaar beskou. Dit het ook 'n groot impak gehad op rock- en popmusiek en op die ontwikkeling van jazz.
[wysig] Die Tradisionele Baskitaar
'n Tradisionele baskitaar met vier snare is standaard in E-A-D-G gestem, maar kan ook in "Drop-D" gestem word waar die E-snaar na "D" gestem word (D-A-D-G). Spelers van heavy metal musiek somtyds stem die bas in D-G-C-F "Standaard D" of C-G-C-F "Drop C". Naas die tradisionele viersnarige baskitaar kry mens ook vyf-, ses-, seve-, agt- en negesnarige baskitare. Vyf-snarige baskitare is in B-E-A-D-G of E-A-D-G-C gestem. Sessnarige baskitare is in B-E-A-D-G-C gestem.
[wysig] Frekwensies
Die snaarfrekwensies van 'n tipiese baskitaar met vier snare (in Hertz):
- E: 41,20
- A: 55
- D: 73,41
- G: 98
