2. List Piotra

Z Wikipedii

Drugi List Świętego Piotra Apostoła - jedna z ksiąg Pisma Świętego napisana przez Świętego Piotra. Zalicza się go do tzw. Listów Katolickich.

[edytuj] Ogólnie

List ten został napisany przez św. Piotra tuż przez śmiercią więc w 64-67 roku po Chrystusie. Odbiorcami byli prawdopodobnie ci sami wierni z północy Azji Mniejszej (Kapadocja, Pont, Bitynia) do których napisał swój poprzedni list.

[edytuj] Treść

Sytuacja w tych Kościołach stawała się coraz trudniejsza, apostoł zaś czuł zbliżającą się śmierć. Dlatego też ostrzegał przed heretykami, jak pisze na początku drugiego rozdziału: "Znaleźli się jednak fałszywi prorocy wśród ludu tak samo, jak wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzą wśród was zgubne herezje." (2,1).

Rozdziały 1 i 3 zajmują jego wyjaśnienia dlaczego paruzja się opóźnia, wtedy bowiem wciąż oczekiwano zapowiadanego "rychłego nadejścia Królestwa Niebieskiego". Apostoł tłumaczy wiernym, że nadejdzie ona na pewno, lecz Bóg nie chce zguby grzesznika, lecz pragnie aby każdy mógł się nawrócić. Wskazuje też na inną rachubę czasu gdyż: "jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień" (3,8). Dlatego też napomina aby zawsze prowadzili prawdziwie chrześcijańskie życie. Mówi im też by byli stale gotowi, gdyż "jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański" (3,10).

Ważna jest także jego nauka o natchnieniu Pisma Świętego i jego tłumaczenie: "To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia".

[edytuj] Autentyczność

Do IV wieku znajomość 2P była niewielka, lecz tylko w Syrii nie był uznawany za natchniony. Ostatecznie Sobór trydencki swą decyzją przeciął wszelkie spekulacje. Jednak nawet dzisiaj istnieją wątpliwości co do autorstwa tego listu, o czym świadczyć miałyby różnice między pierwszym a drugim listem. Mówi się nawet o pseudoanonimowości tego listu, czyli że miałby on zostać napisany przez kogoś innego, lecz pod nadzorem i w imieniu św. Piotra. Ostatecznie jednak podobieństwa z pierwszym listem i tradycja kościelna są wystarczające by uznać św. Piotra za autentycznego autora listu.