Ернест Хемингвеј
Од Википедија, слободна енциклопедија
На оваа статија ѝ е потребно правилно форматирање, категоризирање, граматика, интервики и слично. Може да помогнете со тоа што ќе ја уредите и трансформирате во стандардна вики-статија.
Ернест Милер Хемингвеј (англиски: Ernest Miller Hemingway) (21 јули, 1899 — 2 јули, 1961) бил американски писател, добитник на Нобеловата и Пулицеровата награда.
[уреди] Биографија
Ернест Хемингвеј бил роден во Оук Парк, Илиноис - предградие на Чикаго, САД. Хемингвеј е првиот син, а втор од шесте деца на Кларенс Едмондс (Доктор Ед) и Грејс Хол Хемингвеј. Пораснат е во голема викторијанска куќа изградена од неговата баба, мајка на неговата мајка. Неговата мајка имала талент за пеење и посакувала оперска кариера, но заработувала така што давала часови по пеење и музика. Таа била доминантна и многу религиозна, имала чудни желби како на пример била опседната со идејата да роди близнаци, и бидејќи тоа не се случило таа ги облекувала Ернест и неговата малку постара сестра Марселин во слична облека, ги потстрижувала многу слично покажувајќи дека двете деца се близнаци. Таа сакала да го феминизира својот син и подоцна кога го нарекувала „Ернестина”. Додека неговата мајка се надевала дека нејзиниот син ќе развие интерес за музика, Хемингвеј ги сакал интересите на неговиот татко, односно ловот и риболовот на езерото Мичиген. Семејството поседувало куќа наречена Виндермер на езерото Валун и Ернест често ги поминувал летата во таа куќа. Овие рани искуства со природата ќе му создадат на Хемингвеј страст кон патувањето, запознавање нови предели, авантури во изолирани места.
[уреди] Прва Светска војна
Хемингвеј ја напушта тогашната негова работа за да и се приклучи на Американската Армија и да учествува во Првата Светска војна. Но не го поминува медицинскиот преглед бидејќи имал слаб вид, и поради тоа се приклучува на Црвениот Крст и заминува за Италија. На патот кон италијанскиот фрон застанува во Париз, во тоа време Париз бил постојано бомбардиран од Германската артилерија. Откако пристигнал на италијанскиот фронт тој е сведок на бруталноста на војната, на неговиот прв работен ден експлодирала фабрика за муниција во близина на Милано. Хемингвеј морал да ги прибира човечките останки, највеќе жени кои работеле во фабриката. Оваа прва блиска и сурова средба со смртта го потресува Хемингвеј. На 8 јули 1918 година Хемингвеј е повреден додека ги снабдувал војниците со намирници, така што ја завршува кариерата како возач на амбулантна кола. Подоцна бил награден со Сребрен Медал на воена храброст, a овој медал му бил доделен од италијанската влада бидејќи спасил повреден италијански војник.
По ова искуство, Хемингвеј закрепнува во болница во Милано која ја води Американскиот Црвен Крст, а таму имало многу малку забава. Тој во болницата често се опивал и читал весници за да закрепне. Тука се сретнува со сестра Агнес вон Куровски од Вашингтон која била една од осумнаесетте сестри кои биле одговорни за пациентите во таа болница. Хемингеј се вљубил во Агнес која била 6 години постара од него но нивната врска не опстојува откако се враќаат во САД, наместо да се врати во САД со Хемингвеј, Агнес се вљубува во италијански офицер и тоа страшно го погодува Хемингвеј.
[уреди] Првите новели и други рани дела
По војната Хемингвеј се враќа во Оук Парк, но бил протеран од САД за време на прохибицијата, така што во 1920 тој се сели во Торонто и таму работи како фриленсер и странски коресподент. Во Торонто Хемингвеј го запознава репортерот Морли Калахан и со него стануваат пријатели. Тие подоцна во животот повторно ќе се сретнат во Париз. Краток период Хемингвеј живее и во Чикаго и работи за локален весник. Во 1921 година се жени со својата прва жена Хедли Ричардсон. А во септември истата година, се сели во апартман на четврти спрат во Чикаго, и денес на овој апартман има натпис: „партманот на Хемингвеј”. Хедли го наоѓа тука мрачен и депресивен, и токму поради таа состојба Ернест одлучува да живее извесен период во странство. Во декември 1921 година, Хемингвеј ги напушта Чикаго и Оак парк и никогаш повеќе не се враќа таму. Тој се сели во Париз, се запознава со Гертруд Стајн која станува негов ментор и го запознава со „Париското Модерно Движење” кое се одвивало во тој период во Монпарнас квартот, ова е почетокот на американскиот круг кој подоцна е познат како „Lost Generation” (Изгубената генерација), термин кој бил популаризиран од Хемингвеј во епиграфот на неговата новела „И сонцето изгрева”. Групата често се собирала во книжарницата на Силвија Бич во Париз (која постои и денес) наречена „Shakespeare & Co ” лоцирана на 12 Rue de l'Odéon. По публикацијата „Улис” напишана од неговиот колега Џејмс Џојс, во 1922 година Хемингвеј ја користи помошта на некои негови пријатели за да прошверцува неколку копии во САД. По објавувањето на неговата прва книга „Три приказни и десет поеми” објавена во Париз , тој на кратко се враќа во Торонто за да го дочека раѓањето на неговиот прв син. Гертруд Стеин е кума на неговото дете. Работи во Торонто Стар за да го издржува своето семејство, но тоа му здосадува и дава отказ во 1924 година. Ја објавува и книгата “Во наше време” во 1925 година. Ова дело е од големо значење за Хемингвеј бидејќи тој гледа дека неговиот минималистички стил на пишување може да биде прифатен во литературните кругови. Во истата година веднаш по објавувањето на „Големиот Гетсби” тој го запознава Ф.Скот Фицџералд во Динго Бар. Тие веднаш стануваат многу блиски пријатели, заедно пијат и зборуваат. Често пати менуваат ракописи, а Фицџералд навистина му помага на Хемингвеј да го унапреди неговата кериера при објавувањето на неговата прва колекција раскази, подоцна оваа врска се оладила и станала многу компетитивна. Жената на Фицџералд, Зелда го мразела Хемингвеј уште од самиот почеток, таа била убедена дека зад неговата мачо-фасада се крие хомосексуалец и го обвинувала нејзиниот маж дека има афера со него. И покрај проценката на Зелда Фицџералд дека тие имаат различна врска со нејзиниот маж, сепак Хемингвеј никогаш не стапил во хомосексуална врска, напротив тој бил познат по неговата хомофобичност, како и отворените напади врз геј-комуната во тој период, сето тоа според некои аналитичари се должи на неговата латентна хомосексуалност. Неговиот прв роман „И сонцето изгрева” го завршил за 6 недели во омилениот ресторан на Монпарнас „La Closerie des Lilas“. Романот е полуавтобиографски и Хемингвеј бил обвинет за користење застарена форма на литературно изразување. Тој се разведува од неговата прва жена и се жени за Паулин Фајфер, побожна католичка од Пигот, Арканзас. Хемингвеј станува католик во тоа време. Во 1928 година таткото на Хемингвеј, соочен со дијабетис и финансиска несигурност извршува самоубиство со пиштол кој го користел во Првата Светска војна. Ова самоубиство силно влијае на Хемингвеј, тој се враќа во Оак Парк за да помогне да се организира погребот. Многу кратко по татко му и Хери Кросби, близок пријател на Хемингвеј исто така извршува самоубиство. Истата година неговиот втор син Патрик е роден во Канзас Сити, а неговиот трет син Грегори ќе биде роден неколку години подоцна.
|
||||||||
