Ius gentium
E Vicipaedia
Ius gentium saeculo tertio a.C.n. ex iure civili crescebat, cum appareret hominibus foedera pangentibus iuris quodam fundamento communi opus esse. Itaque ius gentium praecipue valebat apud mercatores mare Tyrrhenum transeuntes. Praetor peregrinus ex anno 242 a.C.n. de causis cum peregrinis actis iudicabat. Constitutione Antoniniana anno 212 p.C.n. edicta ius civile ad homines cunctos sub imperio Romano viventos attinebat, qua re iure gentium non iam opus erat.
Ius gentium huius aetatis potius modum agendi inter nationes describit. Principium sumpsit a libro Hugonis Grotii de iure belli ac pacis scriptum. Inter varios fontes huius iuris maxime valet Charta Chartam Nationum Consociatae. De litibus, ad quas solvendas ius gentium adhibendum est, iudicat Tribunal internationale.
