اهل بیت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در بی‌طرفی این مقاله اختلاف نظر وجود دارد. لطفاً به گفتگوهای صفحهٔ بحث مراجعه کنید.

از نظر شیعیان و بسیاری از اهل سنت اهل بیت، علی، فاطمه و فرزندان آنها حسن و حسین و تمام امامان شیعه (پ‍یامبر و دخترش و ۱۲ امام) را شامل می‌شود.^[۱]. اهل بیت، یکی از ثقلین هستند.

[ویرایش] اهل بیت در قرآن

قرآن از این کلمه برای خاندان ابراهیم استفاده کرده و به آنان بخشایش و برکت آسمانی را نوید داده‌است.^[۲] همچنین در جای دیگر، این کلمه برای اشاره به خاندان پیامبر اسلام به کار برده و گفته که خداوند، آنان را از هرگونه زشتی و پلیدی پیراسته‌است^[۳].

[ویرایش] مقصود از اهل بیت

همه مفسران شیعه و بسیاری از مفسران اهل سنت مراد این آیه را پنج تن آل عبا، یا اصحاب کساء دانسته‌اند: پیامبر اسلام، علی فاطمه، حسن، حسین. این نظریه بر روایات شیعه و سنی تکیه دارد؛ روایاتی نظیر حدیث کساء، حدیث مباهله، و حدیث مودت قربی^[۴][۵][۶]

مقصود از اهل بیت در احادیثی چون حدیث ثقلین، حدیث سفینه، و حدیث نجوم، امامان دوازده گانه اند؛ زیرا به دلایل عقلی و نقلی منزلتی که در این احادیث آمده تنها برای آنان ثابت است؛ چنانچه جمعی از اهل سنت هم به آن تصریح کرده‌اند^[۷]

[ویرایش] مقام اهل بیت

بنا بر نصّ قرآن، محبت اهل بیت بر هر مسلمانی واجب است ^[۸][۹] روایات فراوانی بر این حقیقت گواهی می‌دهند؛ از جمله‌است روایتی از پیامبر اسلام که گفت: «من دوست دارم هر کس آنان را دوست بدارد و دشمنم با کسی که آنان را دشمن بدارد.»^[۱۰] همچنین گفته‌است: «آنان کشتی نجاتند. هر کس از آنان پیروی کند نجات می‌یابد، و هر کس سر پیچد هلاک می‌شود.»^[۱۱][۱۲]

[ویرایش] منابع

‎

[ویرایش] جستارهای وابسته

• پنج تن
• ثقلین
• ۱۴ معصوم

این نوشتار پیرامون اسلام خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.