23 Thalia
Z Wikipedii
| (23) Thalia | |
| Odkrywca | John R. Hind |
| Data odkrycia | 15 grudnia 1852 |
| Nr kolejny planetoidy | 23 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Występowanie planetoidy |
Pas główny |
| Średnia odległość od Słońca |
2,6275 j.a. |
| Mimośród | 0,2340 |
| Peryhelium | 2,0125 j.a. |
| Aphelium | 3,2424 j.a. |
| Okres obiegu wokół Słońca |
4 lat 94 dni 13 godzin |
| Średnia prędkość orbitalna |
18,12 km/s |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki |
10,15° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 107,5 km |
| Masa | 1,3 × 1018 kg |
| Średnia gęstość | 2 (?) g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
(12 h 18 min 29 s) h |
| Albedo | 0,25 |
| Jasność absolutna | 6,95 m |
| Typ spektralny | Typ S |
| Średnia temperatura powierzchni | 164K |
| Satelity naturalne | brak |
23 Thalia to jedna z wielu średniej wielkości planetoid z pasa głównego.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie
Planetoida została odkryta 15 grudnia 1852 roku przez Johna Russella Hinda w Londynie.
Nazwa asteroidy pochodzi od Talii, muzy komedii z mitologii greckiej.
[edytuj] Orbita
Orbita 23 Thalii jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 10,14°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 4 lata i 95 dni krążąc w średniej odległości 2,62 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 18,12 km/s.
[edytuj] Właściwości fizyczne
23 Thalia ma średnicę ok. 107,5 km. Jej albedo wynosi 0,25, a jasność absolutna to 6,95m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga ok. 164K. Planetoida ta zalicza się do asteroid typu S. Jej powierzchnia jest stosunkowo jasna i zawiera krzemiany.
Ciało to rotuje w czasie 12 godzin i 18 minut.
