Póstmódernismi

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Póstmódernismi er sú stefna í bókmenntum, byggingastíl, tónlist og almennri menningu sem tók við af módernismanum. Skilgreiningin á póstmódernisma er nokkuð víð og sjaldan sú sama, en þó er sú algengasta að póstmódernismi sé samasafn af ýmsum straumum og stefnum sem komu fram á seinni hluta tuttugustu aldar sem viðbrögð við módernismanum. Í víðum skilningi á hugtakið við ýmsar stefnur í listum og vísindum sem lýsa efasemdum á vísindahyggju og hafa líka verið kenndar við póststrúktúralisma. Póstmódernismi í ýmsum stefnum á borð við bókmenntir og tónlist notfærir sér mikið kaldhæðni, eitthvað sem hafði lítið sést af fyrir tíð stefnunnar.

Upphaflega var hugtakið fyrst og fremst notað í umræðu um þjóðfélagsbreytingar sem fylgja vexti þjónustu á kostnað iðnaðar í hagkerfum Vesturlanda, en í akademísku samhengi var hugtakið fljótlega upp úr 1990 látið ná yfir strauma og stefnur sem voru kennd við póststrúktúralisma. Þessar hugmyndir komu fram hjá vissum greinum hug- og félagsvísindum, og voru fyrst og fremst viðbrögð við og úrvinnsla úr strúktúralisma og marxisma sem einkenndu kenningar í þessum greinum eftir Síðari heimsstyrjöldina.

Póstmódernísk tónlist er talin sú sem einkennist ekki af ákveðnum stíl heldur ægir öllu saman. Dæmi um tónlistarmenn og hljómsveitir sem taldar eru póstmódernískar eru Bítlarnir, Beck, Kraftwerk, Pink Floyd og Frank Zappa.