اورنگ‌زیب
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
|
|
|||
| نام تولد: | ابومظفر محی‌الدین محمد اورنگ‌زیب عالمگیر | ||
| نام خانوادگی: | تیموری | ||
| عنوان: | شاه گورکانی |
||
| زادروز: | ۳ نوامبر، ۱۶۱۸ | ||
| زادگاه: | داهود | ||
| درگذشت: | ۳ مارس، ۱۷۰۷ | ||
| محل درگذشت: | احمدنگار | ||
| آرامگاه: | دره قدیسان | ||
| جانشین او: | بهادرشاه یکم | ||
| همسران: |
|
||
| فرزندان: |
|
||
اورنگ‌زیب عالمگیر. (زادهٔ ۳ نوامبر ۱۶۱۸، درگذشتهٔ ۳ مارس ۱۷۰۷)، عنوان و لقب شاهزاده محیی‌الدین محمد٬ ششمین امپراتور گورکانی هند بین سالهای ۱۶۵۸ (میلادی) تا ۱۷۰۷ (میلادی) و سومین پسر شاه‌جهان امپراتور دهلی بود. مادر ایرانی‌اش ارجمندبانو نام داشت که ملقب به ممتازمحل بود. در اوایل عمر سیرت اهل زهد میورزید اما در رمضان ۱۰۶۸ هنگامی که پدرش بیمار بود بکمک برادر خویش مرادبخش شهر آگره را گرفته پدر را بزندان افکند، پس از آن مرادبخش را فروگرفت و خود بدهلی رانده بسلطنت نشست. چندی پس از تخت نشینی، مرادبخش و برادر دیگری از آن خود را کشت. اورنگ‌زیب در توسعهٔ قلمرو خویش اهتمام کرد. در مذهب سنت تعصب تمام داشت. از هندوان جزیه میگرفت. درباری باشکوه ترتیب داد و بعد از قریب ۵۰ سال سلطنت عاقبت در شهر احمدنگر از توابع دکن درگذشت. بعد از او دومین پسرش محمد معظم با لقب شاه عالم بهادرشاه بسلطنت نشست.
[ویرایش] منبع
- پادشاهنامه، نوشته عبدالحمید لاهوری.
