اشعیا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اشعیا (به عبری: יְשַׁעְיָהוּ، در یونانی:Ἠσαίας، در عربی: اشعیاء؛ به معنی «نجات خداوند») از پیامبران عهد عتیق و نویسنده کتاب اشعیا است. اشعیا پسر عاموص بود[۱] و در اورشلیم در نزدیکی هیکل سلیمان زندگی می‌کرد.[۲] او با زنی به نبیه (در عبری:נאביה) ازدواج کرد که به اعتقاد بعضی از مفسرین تورات، به مانند دبوره[۳] و هولده[۴] پیامبری داشته‌است. اشعیا دو پسر به نام‌های مَهیر شَلال حاش بَز[۵] و شاریاشوب[۶] داشت. اشعیا در زمان پادشاهی عزیا، ٱحاز و حزقیا، در یهودیه به مدت شصت و چهار سال پیامبری می‌کرده‌است.اولین دوره خدمت او در ٱخرین دوران فرمان‌روایی عزیا و در حدود ۷۴۰ قبل از میلاد بود. او تا سال چهاردهم سلطنت حزقیا مشاور روحانی او بود و در نزد وی مقامی به دست آورد[۷]؛در این زمان او در مجامع عمومی شرکت کرد و در زمان منسی به حبس محکوم شد و از او شهادت خواستند.[۸] اشعیا تا سال ۶۸۱ قبل از میلاد، زیسته‌است.[۹].او به پیامبر بشارت و شاهزاده پیامبران عهد عتیق شهرت یافته‌است.
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] منابع
- عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.
| کتاب‌های عهد عتیق | |
|---|---|
 |
ارمیا | استر | اشعیا | امثال سلیمان | اول پادشاهان | اول تواریخ | اول سموئیل | ایوب | جامعه | حبقوق | حجی | حزقیال | دانیال | دوم پادشاهان | دوم تواریخ | دوم سموئیل | روت | زکریا | سفر اعداد | سفر پیدایش | سفر تثنیه | سفر خروج | سفر لاویان | صحیفه یوشع بن نون | صفنیا | عاموس | عزرا | عوبدیا | غزل غزل‌های سلیمان | کتاب داوران | مراثی | مزامیر داوود | ملاکی | میکاه | ناحوم | نحمیا | هوشع | یوئیل | یونس |
