اسماعیل شاهرودی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اسماعیل شاهرودی (آینده) (۱۳۰۴ دامغان، ۱۳۶۰ تهران) یک شاعر معاصر ایرانی بود.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگینامه
او دوره ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند و در نیمه دههٔ ۱۳۳۰ به حزب توده پیوست. او سپس در دانشکده هنرهای زیبا در تهران به تحصیل ادامه داد و پس از آن چندی به تدریس و چندی به کار در آموزش و پرورش پرداخت. شاهرودی پس از سفر به هند و همکاری با دانشگاه علیگره، مدتی با لغت‌نامه دهخدا و نیز با محمد معین برای تدوین فرهنگ فارسی همکاری کرد. وی چندی در کمیسیون ملی یونسکو به کار پرداخت و در سال ۱۳۴۴ برای مدتی بازداشت شد و پس از آن تعادل روحی خود را از دست داد و تا پایان عمر به حال عادی بازنگشت. او سرانجام در آذرماه سال ۱۳۶۰ خورشیدی درگذشت[۱].
[ویرایش] اشعار
اسماعیل شاهرودی در سال ۱۳۳۰، نخستین مجموعه اشعارش را به نام «آخرین نبرد» با مقدمه نیما یوشیج انتشار داد. او دومین مجموعه اشعارش را در سال ۱۳۳۶ با عنوان «آینده» منتشر کرد. شعر شاهرودی، شعری است اجتماعی که دارای زیبایی و قدرت القای بسیاری است[۲].
[ویرایش] مجموعه‌های شعر
- آخرین نبرد (بی‌نا ۱۳۳۰)
- آینده (امیرکبیر ۱۳۴۶)
- برگزیدهٔ شعرها (بامداد ۱۳۴۸)
- م و می در سا (پیام ۱۳۴۹)
- هر سوی راه، راه، راه، راه (بوف ۱۳۵۰)
- آی میقات نشین (زمان ۱۳۵۱)
- چند کیلومتر و نیمی از واقعیت (مرواردید ۱۳۵۰)[۳]
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] منابع
- خزائل، حسن، فرهنگ ادبیات جهان. چاپ اول تهران: نشر کلبه، ۱۳۸۴
- حقوقی، محمد، شعر نو از آغاز تا امروز. چاپ دوم تهران: نشر ثالث، ۱۳۷۷
