21 Dywizjon Artylerii Ciężkiej

Z Wikipedii

Armata 105 mm wz. 29

haubice kal. 155 mm wz. 17

21 Dywizjon Artylerii Ciężkiej - samodzielny pododdział artylerii Wojska Polskiego okresu II RP.

Zmobilizowany przez 5 Pułk Artylerii Ciężkiej z Krakowa dla 21 Dywizji Piechoty Górskiej

Spis treści

1 Obsada personalna
2 Mobilizacja
3 Bibliografia
4 Zobacz też

[edytuj] Obsada personalna

dowódca — mjr Franciszek Szałek

adiutant — kpt. Olgierd Smoleński
płatnik — ppor. rez. Małecki
dowódca 1 baterii — kpt. Mateusz Zajewski
- oficer zwiadowczy — ppor. rez. Bernard Nitsche (zdezerterował)
- oficer ogniowy— ppor. Majchrzak
- szef baterii — ogn. Maszner
dowódca 2 baterii — por. rez. Dominik Łubieński
- oficer zwiadowczy — ppor. rez. Rościszewski
- oficer ogniowy — ppor. Wiesław Poczman
- szef baterii — st. ogn. Piotr Medoń

[edytuj] Mobilizacja

Dywizjon rozpoczął mobilizację 24 sierpnia. Z magazynów 5 pac pobrano część sprzętu. Wystąpiły pewne braki w wyposażeniu i uzbrojeniu indywidualnym. Brakującą broń krótką zastąpiono bagnetami. Zabrakło również kbk dla telefonistów. 25 sierpnia dywizjon wymaszerował z koszar do rejonu alarmowego 12 km wschód od Krakowa.

26 sierpnia nadeszły konie z poboru. W większości były one nieodpowiednie dla artylerii ciężkiej. Zabrakło również około 50% plecaków. Dwie radiostacje typu N2 otrzymało jedynie dowództwo dywizjonu.

[edytuj] Bibliografia

Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Instytut Wydawnictw PAX. Warszawa 1990
Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny "W". Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków 1995. ISBN 83-85621-87-3