Suđenje
From Wikipedia
Suđenje je postupak pred sudom, u savremenom pravu obično regulisan ustavom i zakonom, putem koga se rešava određeni spor između stranaka (u slučaju na primer građanskog i raznih grana međunarodnog prava) ili odlučuje o krivici okrivljenog (u slučaju krivičnih postupaka). Sudovi pred kojima se odvijaju suđenja su obično tela u sastavu državnog aparata, za koje je u demokratskim zemljama karakteristična nezavisnost u radu.
Sadržaj/Садржај |
[uredi - уреди] Istorija
Začeci suđenja se javljaju još u praistoriji. Suđenja su tada bila pre svega okupljanja članova plemena koji su zajednički odlučivali o krivici određenog člana. Suđenja se razvijaju i usložnjavaju sa nastankom države, a posebno visok nivo dostižu u staroj Atini i Rimu.
Izvestan pad kvaliteta i povratak na neka iracionalna sredstva u suđenju vidljiv je u ranom Srednjem veku, ali će se to vremenom menjati tokom Prosvetiteljstva i kasnije. Suđenja kakva poznajemo danas vezuju se pre svega za kraj 19. i početak 20. veka.
[uredi - уреди] Postupak
Postupak suđenja u velikoj meri zavisi od pravnog sistema određene zemlje, ali u najgrubljim crtama suđenje se uvek odvija pred sudijom, jednim ili više, a tu mogu biti prisutni i drugi učesnici u presuđivanju, poput porote. Drugi neizostavni element suđenja su učesnici postupka - strane u postupku, koji se uobičajeno nazivaju stranke. Strana koja je podnela tužbu i tako započela suđenje naziva se tužilac, a druga strana se u građanskim postupcima naziva tuženi a u krivičnim okrivljeni. Stranke u postupcima u daleko najvećem broju građanskih slučajeva zastupaju zastupnici - advokati, dok je u krivičnom postupku karakteristično da zastupnika ima okrivljeni. Taj zastupnik naziva se branilac. Tok suđenja obično se sastoji u izvođenju dokaza na različite načine, pre svega saslušavanjem svedoka i pokazivanjem materijalnih dokaza. Ova faza naziva se glavni pretres i često se poistovećuje sa suđenjem u celini. U širem smislu suđenjem se naziva čitav spor ili postupak, mada je to obično u kolokvijalnom govoru.
Suđenje se okončava presudom, koja može u potpunosti ili delimično prihvatiti ili odbiti navode iz tužbe.
[uredi - уреди] Vidi još
- Sud
- Porota
- Skabinski sistem suđenja
[uredi - уреди] Spoljašnje veze
- Čuvena suđenja((en))
- Vesti i arhiva suđenja((en))
| Pravo | ||
 |
||
| Pravni sistemi | Anglosaksonsko pravo | Kontinentalno pravo | Običajno pravo | Vjersko pravo | Socijalističko pravo | Međunarodno pravo | |
|---|---|---|
|
|
||
| Izvori prava | Pravni propisi (Zakon | Zakonik | Tumačenje zakona) | |
| Pravna praksa (Običaji | Precedentno pravo | Pravo pravičnosti) | ||
|
|
||
| Adjudikacija | Javno pravo (Krivično/kazneno pravo | Ustavno pravo | Upravno pravo) | |
| Privatno pravo (Građansko pravo | Obvezno pravo | Ugovori | Naknada štete | Nasljedno pravo i Trustovno pravo) | ||
| Sudovi (Akuzatorni sistem | Inkvizitorni sistem | Dokazi | Pravosuđe | Pravnici) | ||
|
|
||
| Jurisprudencija | Filozofija prava | Prirodno pravo | Pravni pozitivizam | Pravni formalizam | Pravni realizam | Pravni interpretivizam | Feministička pravna teorija | Pravo i ekonomija | Kritičke pravne nauke | Komparativno pravo | |
| V. također:Popis pravnih oblasti | ||
