Abtei
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
Eng Abtei ass e chrëschtlecht Klouschter (also Gebailechkeeten an dem d'Membere vun engem reliéisen Uerde liewen) dat vun engem Abt oder enger Äbtissin geleed gëtt. Nëmmen e puer Uerde kënnen Abteien hunn: Benediktiner, Zisterzienser, Trapisten, Regularkanoniker (Prämonstratenser, Chanoines Augustins); bei all deenen aneren Uerden (z. B. Franziskaner) schwätzt e just vu Klouschter. E Klouschter vun de genannten Uerde gëtt Abtei duerch d'Awëllegung vum Poopst, wa verschidde Konditiounen erfëllt sinn (der Regel vum Hl. Benedikt no mussen z. B. 13 Persounen do liewen).
Wat d'Architektur vun enger Abtei ugeet solle (falls méigelech) verschidden Oplage respektéiert ginn. Sou sollen déi wichtegst Raimlechkeete (d. h. d'Kierch, de Kapitelsall an de Refektoir) vum Kräizgang aus erreechbar sinn. Déi Plaze wéi Atelieren oder Ställ (um Schema "Wirtschaftsgebaier"), wou eventuell méi Kaméidi ass, sollen e bëssi méi wäit ewech sinn. D'Gebaier ronderem de Kräizgang (ausser der Kierch) hu méi Stäck, do sinn dann ë. a. d'Bibliothéik an d'Zelle (Zëmmere) vun de Bewunner.
Vill Kléischter (ouni Abtei ze sinn, kënnen ze ginn) follechen och dësem Bauschema.
