اوژن دولاکروا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اوژن دولاکروا (۲۶ آبریل۱۷۹۸ -۱۳ اوت۱۸۶۳)، مهم‌ترین نقاش سبک رمانتیک فرانسه، بود.^[۱]

او شخصیتی چند وجهی بود که علا‌یق وسیع و متنوعی داشت. عنوان انقلابی افراطی از آن رو به وی تحمیل شده بود که نمی توانست معیارهای آکادمیک را بپذیرد. بحث های مربوط به یونانیان و رومیان، که در آنها بر طراحی درست تأکید می شد و پیوسته از شبیه سازی تندیس های کلاسیک سخن می رفت، برایش جالب توجه نبود. معتقد بود که در نقاشی، رنگ از طراحی و خلاقیت از دانش، بسیار مهم‌تر است. در حالی که انگر و پیروانش شیوهٔ فاخر را می پروراندند و پوسن و رافائل را ستایش می کردند، دولاکروا با ارجح دانستن نقاشان ونیزی و روبنس، هنرشناسان را به شگفتی وا می داشت. ^[۲] دولاکروا، که انگر از او به عنوان مخرب هنر می هراسید، ادبیات و تاریخ را برای موضوعاتی می کاوید که بتوانند، با اسلوب جذاب و احساس برانگیز وی، بیانگر غایات شخصی اش باشد.^[۳] او از موضوعات فاضلانه ای که آکادمی به تصویر در آوردنشان را از نقاشان می خواست خسته بود، و در سال ۱۸۳۲ به شمال آفریقا سفر کرد دربارهٔ رنگ های تابناک و آرایه های رومانتیک جهان عرب پژوهش کند.^[۴]

[ویرایش] پانویس

‎

[ویرایش] منابع

• لینتن، نوربرت. تارخ هنر مدرن. ترجمهٔ رامین، علی. چاپ اول، تهران: نشر نی، ۱۳۸۲.
• گامبریچ، ارنست. تارخ هنر. ترجمهٔ رامین، علی. چاپ سوم، تهران: نشر نی، ۱۳۷۹.