اولیگونوکلئوتید
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اولیگونوکلئوتیدها قطعاتی از DNA و RNA هستند که از آنها در ژنتیک پزشکی برای جلوگیری از پیشرفت بیماری ها استفاده می‌شود. اولیگونوکلئوتیدها با ورود به سلول ها به بازهای نوکلئوتیدی هدف در RNA می‌چسبند و با فعال کردن یک آنزیم به نام RNAase H باعث شکسته شدن باز نوکلئوتیدی مورد نظر و عدم ساخته شدن پروتئین های نامطلوب سلول می‌شوند. از اولیگونوکلئوتیدها برای جلوگیری از پیشرفت بیماری هایی نظیر سرطان آسم و ایدز استفاده می‌شود.
[ویرایش] منابع
- Antisense and Nucleic Acid Drug Development, 11, pages 129-136, 2001
- Biochemical Pharmacology, 7518, pages 1-8, 2002
