اورتور
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اُورتور قطعه‌ای سازی است که به عنوان مقدمه برای اپرا، اوراتوریو، باله و سایر آثار دراماتیک یا به عنوان یک قطعه مستقل اجرا می‌شود و معمولاً شامل نغمه‌های اصلی آن اثر است. این قطعه در اجراهای نمایشی زمانی که هنوز پردهٔ نمایش بالا نرفته‌است، توسط ارکستر اجرا می‌شود.
در موسیقی ایرانی، از اواخر دوره قاجاريه،برای اولین بار توسط درویش خان مقدمه‌ای بنام پیش‌درآمد قبل از درآمد اجرا می‌شود.
واژهٔ معادل پیش‌نوا از سوی فرهنگستان زبان و ادب فارسی برای اورتور پیشنهاد شده‌است.
[ویرایش] منابع
- بهروز وجدانی. فرهنگ تفسیری موسیقی. چاپ دوم، تهران: انتشارات یاسمن، ۱۳۷۷، ISBN: ۹۶۴-۶۶۵۸-۰۳-۲، ۴۲۹.
