اورانیوم تضعیف شده
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اورانیوم تضعیف شده یا اورانیوم فرسوده (به انگلیسی: Depleted Uranium) به اورانیوم باقی‌مانده از جداسازی ایزوتوپ ۲۳۵ می‌گویند که به دلیل ارزان و سنگین بودن برای ساخت سلاح استفاده شده‌است. تخریب ایجاد شده توسط سلاح بیشتر در اثر انرژی جنبشی گلولهٔ پرتاب شده‌است.
فرآیند غنی‌سازی اورانیوم چندین تن اورانیوم تهی شده نیز به وجود می‌آورد که شامل اورانیومی می‌شود که بیشتر ایزوتپ‌های ۲۳۵ آن گرفته شده‌است. اورانیوم-۲۳۸ نوعی فلز سخت است که استفاده‌های تجاری به خصوصی دارد برای مثال در صنایع هواپیما سازی، ساخت حفاظ‌های ضد تششع و ساخت تجهیزات نظامی. استفاده از این فلز به دلیل چگالی بالای آن است. با تمام کاربردهای این فلز نگرانی‌هایی درباره آثار زیانبار تششعات بر روی افرادی که زیاد در معرض آنها قرار دارند مانند سرنشینان تانک یا افراد غیر نظامی که در نزدیکی مناطق انباشت این فلز زندگی می‌کنند وجود دارد.
سالانه فقط در آمریکا 30 هزار تن تولید می‌شود.[نیازمند منبع]
[ویرایش] عوارض
دو عارضهٔ جانبی دارد، ایجاد مسمومیت فلز سنگین و رادیواکتیویته. در جنگ خلیج فارس ۳۰۰ تن از این سلاح در جنوب عراق استفاده شد. به عنوان دلیل احتمالی شیوع سندروم خلیج فارس در بین نظامیان امریکایی و نیز رشد غیرطبیعی آمار سرطان در بیمارستان بصره شناخته می‌شود.
بیشترین عوارض در لحظه‌ای اصابت گلوله ایجاد می‌شود که افراد اطراف محل انفجار، حتی نیروهای مهاجمی که برای تصرف مکان وارد محل می‌شوند در معرض آن هستند. ورود غبار حاصل به ریه و دستگاه گوارش بسیار خطرساز است. غبار حاصل که حاوی ذرات پرتوزاست با باد و آب دورتر می‌رود و با احتمال کمتری همچنان تهدیدکننده خواهد بود، تا میلیون‌ها سال.
در جنگ اخیر عراق هم از این سلاح استفاده شده‌است. این بار ۲۲۰۰ تن و مناطق شهری هم مستثنی نیستند، حتی خود بغداد.[1]
در عراق هنوز تحقیقات جدی دربارهٔ آسیب‌ها صورت نگرفته‌است. تعدادی محل آلوده شناسایی شده و حفاظت می‌شوند. برای پاکسازی این محل‌ها ۴۰ میلیون دلار هزینه لازم است. دربارهٔ عوارض نظامیان امریکایی خبرهایی منتشر شده‌است. بسیاری آنها علی‌رغم هشدارهای گنجانده شده در برنامه‌های آموزشی‌شان، از قضیه بی‌اطلاعند. مشکلاتی چون تولد نوزادان ناقص، توده‌هایی در نقاط مختلف بدن و نارسایی ریوی از موارد دیده شده‌است. با مشاهدهٔ این نمونه‌ها، ارتش هشدارهای جدی‌تری داده‌است مبنی بر اینکه سربازان به شعاع ۵۰ متری انفجار بدون ماسک وارد نشوند.
خبرنگارانی هم که جنگ را از نزدیک پوشش می‌داده‌اند در امان نمانده‌اند. مثل حمید بهمنی تصویربردار صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران.[2]
بیش از یک میلیون تن از این نوع سلاح در کشورهای مختلف انبار شده‌است.
[ویرایش] منابع
|
|||||||||||||||||||||||||
