انگکور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

برای اثبات پذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به سیاست ویکی پدیا در قبال منابع با ارائهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بی منبع ممکن است در آینده حذف شوند.

'٢٦°١٣ شمالی، '٥٠°١٠٣ شرقی

انگكور شهری در شمال غربی كامبوج به عنوان پايتخت امپراطوری كهن خِمِر ساخته شد. انگكور وات زيباترين معبد شهر تخريب شده انگكور است و مساحتی در حدود ۲٫۵ كيلومتر مربّع را در بر می گيرد.^[۱]

فهرست مندرجات ۱ شهری در جنگل ۲ پادشاه خِمِر ۳ شهری در ساحل يک رودخانه ۴ استفاده از درياچه ۵ معبد سورياوارمان ۶ آرامگاهی برای شاه ۷ پايان انگكور ۸ پانویس ۹ منابع ۱۰ پیوند به بیرون

[ویرایش] شهری در جنگل

در سال ۱۸۵۰ (ميلادی) یک مأمور فرانسوی به قصد ميانبر هنگام سفر به اين منطقه راه خود را از ميان جنگل متراكم و گرمسيری كامبوج كوتاه كرد..^[۲]او در كمال حيرت با ويرانه های يک شهر با شكوه روبرو شد؛طولی نكشيد كه باستان شناسان برای جستجو و بازسازی اين شهر كه به شهر معبدها مشهور است از راه رسيدند.بيش از صد معبد در طول بيش از چهار قرن در اين جنگل از بين رفته است.^[۳]

[ویرایش] پادشاه خِمِر

پادشاهان خِمِر از قرن هشتم تا سيزدهم بر يک تمدن قدرتمند در جنوب شرقی آسيا حكم روايی می كردند.قلمرو اين پادشاهی هنگامی كه جاياوارمان دوم در سال ۸۰۲ ميلادی به پادشاهی رسيد وسعت بيشتری يافت.او مدّت ۶۰ سال حكومت كرد و در اين مدّت بارها پايتخت را تغيير داد.^[۴]سرانجام او منطقهٔ انگكور را انتخاب و در مقياس وسيعی شروع به احداث بناهای متعدد كرد.^[۵]

[ویرایش] شهری در ساحل يک رودخانه

انگكور كه در زبان خِمِر به معنی شهر است نزديک ساحل شمالی درياچهٔ تانِل سَپ(يعنی درياچهٔ بزرگ)ساخته شده است.اين درياچهٔ بزرگ و كم عمق كه رودخانهٔ فرعی مكونگ را تغذيه می كند زمانی مملو از ماهی و زمين های اطراف آن حاصل خيز بود.^[۶]

[ویرایش] استفاده از درياچه

آب درياچه به ثروتمند شدن شهر انگكور كمک كرد.كشاورزان خمر با استفادهٔ از كانال های آبياری هر سال سه بار محصول برداشت می كردند.^[۷]اين بدان معنی است كه غذای كافی و فراوان برای افزايش جمعيت اين ناحيه وجود داشته است.^[۸]

[ویرایش] معبد سورياوارمان

معبد انگكور وات در اوايل سدهٔ دوازدهم برای شاه سورياوارمان دوم ساخته شد و سپس به ويشنو خدای هندو اهدا شد.اين ساختمان سه طبقه دارای يك رديف حصارهای راست گوشه و مستطيلی است.برج های آن مانند غنچه های نيلوفر آبی و ارتفاعشان 60 متر است.^[۹]

[ویرایش] آرامگاهی برای شاه

در راهروهای معبد،رديفی از مجسمه ها و نقوش كنده كاری شده وجود دارند كه نشان دهندهٔ صحنه هايی از اسطوره های كهن هستند.اين ساختمان با دو رديف ديوار احاطه شده است.يك خندق بزرگ نيز وجود داشت كه به وسيلهٔ يكی از دو مخزن بزرگ شهر تغذيه می شده است.كاربرد اين دو مخزن صرفاً برای آبياری محصولات در فصل بی آبی بوده است.^[۱۰]زمانی كه سورياوارمان در گذشت،معبد او به مقبره اش تبديل شد.^[۱۱]

[ویرایش] پايان انگكور

در سال ۱۴۳۱ ميلادی سربازان تایلندی به شهر انگكور هجوم آوردند و آن را ويران كردند.ويرانهٔ شهر به حال خود رها شد.به تدريج گياهان و درختان در اطراف شهر روييدند و آن را در خود پنهان ساختند تا اين كه ۱۵۰ سال پيش دوباره كشف شد.^[۱۲]

[ویرایش] پانویس

‎

[ویرایش] منابع

• كتاب شگفتی‌های جهان مجموعه چهار جلدی

[ویرایش] پیوند به بیرون