الکساندر دوم
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
الکساندر دوم زابیناس (به یونانی: Ἀλέξανδρoς Zαβίνας) پادشاه سلوکی بود. او در پی شورشی که پس از ناکامی‌های سلوکیان در میانرودان در برابر اشکانیان پدیدارشده‌بود بر سر کار آمد. او ادعا می‌کرد که پسرخواندهٔ آنتیوخوس هفتم است ولی می‌نماید که فرزند بازرگانی مصری بوده باشد.
در کشاکش درگیری میان دودمان بطلمیوسی که دیمتریوس دوم در کنار کلئوپاترای دوم ایستاد، برادر کلئوپاترا -بطلمیوس هشتم- هم الکساندر را میرابر تاج و تخت سلوکی خواند و پشت او را گرفت. الکساندر توانست دیمتریوس را شکست دهد و میان سال‌های ۱۲۸-۱۲۳ (پیش از میلاد) بر بخش‌هایی از سوریه دست‌یابد. ولی به زودی مصر دست از پشتیبانی ازو برداشت و آنتیوخوس هشتم پسر دیمتریوس وی را شکست‌داد. الکساندر دوم برای فراهم‌آوردن توانایی دست به تاراج آرامگاه شاهان سلوکی در انطاکیه زد و حتا تندیس زئوس را ذوب‌نمود و به زودی برای این ناپارسایی که ازو سرزده بود به بند گرفتار آمد و کشته‌شد.
الکساندر دوم تنها پادشاه متاخر سلوکی است که بر روی سکه‌اش لقبش حک‌نشده‌است. زابیناس لقب تاریخی او عنوانی توهین‌آمیز است که معنای کسی که خریداری‌شده‌باشد را می‌دهد و دلیل این نام‌گذاری هم آشکار نیست.
[ویرایش] منبع
- Wikipedia contributors, "Alexander II Zabinas," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Alexander_II_Zabinas&oldid=208010730 (accessed April 27, 2008).
|
|||||
