اسلام در چین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اسلام در چین | |
---|---|
مسجد بزرگ ژیان، یکی از قدیمیترین مساجد چین
|
|
اطلاعات کشور | |
نام کشور | چین |
جمعیت | ۱٬۳۰۳٬۷۰۰٬۰۰۰ |
اسلام در کشور | |
جمعیت مسلمانان | ۳۹٬۱۱۱٬۰۰۰ |
درصد مسلمانان | ۳٪ |
جمعیت سنیان | ۳۵٬۹۸۲٬۱۲۰ |
جمعیت شیعیان | ۳٬۱۲۸٬۸۸۰ |
پیشینه ورود اسلام به چین به پیش از ۶۵۰ میلادی باز میگردد، زمانی که سعد بن ابی وقاص صحابه پیامبر اسلام، سفرایی را به سوی امپراتور گائوتسونگ[۱] فرستاد. نتیجه ورود اسلام به چین جمعیتی حدود ۴۰ میلیون مسلمان در چین است که بیشتر آنها در استانهای شینجیانگ، گانسو، نینگشیا و چینگهای زندگی میکنند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] پیشینه
پیشینه ورود اسلام به چین، به قرن اول هجری باز میگردد. مهاجرت عربها و فارسها از راههای دریایی و جاده ابریشم، در زمان سلطنت سلسلهٔ تانگ[۲]، موجب ورود دین اسلام به کشور چین شده و نقش مهمی را در برقراری ارتباط بین این کشور و کشورهای اسلامی ایفا کردهاست.
[ویرایش] تانگ
برخی معتقدند که در زمان عثمان، هیئتی برای تبلیغ دین اسلام وارد چین شده و با امپراطور سلسله تانگ نیز ملاقات کردهاست. ابی وقاص در صدر اسلام با یک گروه ۴۰ نفره از مسلمانان از طریق دریا وارد جنوب چین در شهر کانتون شده و مجموعاً سه بار بین ایران و چین مسافرت کردهاست. ابی وقاص به همراه ۴۰ تن از پیروان خود هنگام نماز کشته شدند. بعدها مسجد ابی وقاص که جزو قدیمیترین مساجد چین است که در مرکز شهر کانتون واقع شده در همین محل ساخته شد و در حال حاضر به نام «روضه ابی وقاص» خوانده می شود.
اسلام در چین 中国伊斯兰教 |
مسجدها |
مسجد جامع شیان · مسجد هواشنگ · مسجد نیوجی · مسجد اید کاه |
فرهنگ و هنر |
سینی (خوشنویسی) · آشپزی چینی اسلامی |
شخصیتها |
چنگ هه · یوسفما دشین · لیو شی · حاجی نور |
[ویرایش] سونگ
ترویج و گسترش اسلام توسط بازرگانان ایرانی و عمدتاً از طریق جاده ابریشم صورت گرفتهاست. آشنایی اکثر مسلمانان چین با کلمات و واژههای اصیل فارسی و استعمال این لغات در مکالمات روزمره زبان چینی مؤید این مدعا است.
[ویرایش] یوان
حمله مغول به ایران بعنوان عاملی تسریع کننده، موجبات و امکانات گشایش راه رفت و آمد و مهاجرت مسلمانان ایرانی به چین و در نتیجه نفوذ فرهنگ و تمدن اسلامی و ایرانی و نیز ترویج دین اسلام در آنجا را فراهم کرد و بخصوص زمان حکومت قوبیلایقاآن از نوادگان چنگیزخان و بنیانگذار دودمان یوان چین، روزگار اقتدار ایرانیان مسلمان و اوج رشد و شکوفایی اسلام در سرزمین چین بود.
[ویرایش] مینگ
پس از زوال دودمان مغولی یوان و در سلسله مینگ با عنایت خاص امپراتوران این دودمان، امکان نفوذ اسلام به سرزمینهای نواحی میانی چین فراهم آمد و مساجد بسیاری در چین ساخته شد. شماری از ابنیه اسلامی مربوط به این دوره، نشان از رواج اسلام در نواحی داخلی و شرق چین دارد. مسافرتهای گسترده علمی و فرهنگی میان اندیشمندان مسلمان چین و سرزمینهای اسلامی در این دوره از عوامل اساسی گسترش اسلام در چین بود.
[ویرایش] چینگ
در دودمان چینگ نیز هر چند اسلام شاهد پیشرفتهایی به نواحی درونی و شمال شرقی چین بود، اما یان دوره به خاطر ظلم و ستم و نیز تبعیض زمامداران چینگ، روزگار خیزش و شورشهای مسلمانان چین برای خروج از زیر سلطه دودمان چینگ، احقاق حقوق دینی و ملی و نیز ایجاد یک دولت مستقل اسلامی بود. سرکوب شدید حرکتهای مسلمانان توسط درمان دودمان چینگ یکی از عوامل رکود پیشرفت اسلام و فعالیت مسلمانان در سرزمین چین در این دوره بود.
[ویرایش] اسلام در چین معاصر
[ویرایش] مسجدهای چین
[ویرایش] جستارهای وابسته
- ترجمه قرآن به زبان چینی
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] منابع
- درو. سی. گلدنی. «اسلام در چین «همگرایی یا تجزیهطلبی»». فصلنامه نامه تاریخ پژوهان. شماره ۵،
[ویرایش] پیوند به بیرون
- اسلام در چین، از ۶۵۰ تاکنون. بیبیسی
|