ارتداد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در متن این مقاله از هیچ منبع و ماخذی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق اصول اثبات‌پذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید. مطالب بی‌منبع احتمالاً در آینده حذف خواهند‌ شد.

ارتداد به معنای خارج شدن از دین اسلام است و مـسـلـمانى كه از اسلام خارج شود و كفر را اختيار كند، مرتد ناميده مى شود^[۱]. طبق آیات قرآن هر کس از دین خارج شود، ثواب اعمال سابقش از بین می‌رود.

[ویرایش] حکم ارتداد

چنانچه منظور از ارتداد تغییر عقیده شخصی باشد، امری است بین انسان و خدا. اما اگر ارتداد به معنای «اظهار ارادی نامسلمانی به صورت گفتاری و رفتاری از سوی یک مسلمان در اجتماع» باشد، حکم آن قتل است. در این حکم نیز مرتدان به دو گروه تقسیم می‌شوند^[۲]:

• مرتدفطری: یعنی کسی که در هنگام انعقاد نطفه اش یا به هنگام تولدش والدین او یا یکی از آن دو مسلمان بوده اند و خود او نيز پس از تميز مسلمان باشد.حکم قتل به این مورد جاری می‌گردد^{[نیازمند منبع]}.
• مرتد ملی: یعنی کسی که از والدین نامسلمان بوجود آمده یا متولد شده است. در این مورد حکم اعدام جاری نمی‌شود.

بنابراین به خودی خود نیمی از مرتدان از دایره مجازات اعدام می‌رهند^{[نیازمند منبع]}. در اسلام هیچ کس حق تفتیش و جستجو در عقاید و اعتقادات دیگران را ندارد^{[نیازمند منبع]}. حتی از نظر اکثر مذاهب شیعه و سنی اگر کسی مرتکب فسق گردد (گناهی را آشکارا انجام دهد یا واجبی را ترک کند) مرتد محسوب نمی‌شود^{[نیازمند منبع]}. بلکه تنها مسلمانی که آزادانه در نزد دیگران سخنی بگوید و یا عملی را انجام دهد تا به دیگران نشان دهد که به یگانگی خدا، پیامبری محمد و یا سایر ضروریات دین معتقد نیست، مرتد محسوب می‌شود. ^{[نیازمند منبع]}

همچنین چنانچه کسی از نامسلمان شدن مسلمانی مطلع شد حق ندارد آن را فاش کند، تا وقتی خود وی سرّش را فاش نکرده است.^{[نیازمند منبع]}