الکساندر بالاس
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
الکساندر بالاس (به یونانی: Ἀλέξανδρoς Bάλας) فرمانروای سلوکی میان سال‌های ۱۵۰-۱۴۶ (پیش از میلاد) بود. وی از تباری پست بود ولی خود را پسر آنتیوخوس چهارم و میرابر تاج‌وتخت سلوکی خوانده بود. الکساندر جوان و خواهرش لائودیس را هراکلیدس وزیر پیشین آنتیوخوس چهارم و برادر تیمارخوس-ساتراپ ماد که به دست دیمتریوس یکم کشته شد- کشف‌نمود.
بطلمیوس ششم و سنای روم ادعای الکساندر را به رسمیت شناختند. او با کلئوپاترا تئا دختری از دودمان بطلمیوسی پیمان زناشویی بست. او در ۱۵۰ دیمتریوس یکم را شکست داد و اینگونه بر امپراتوری سلکوی چیره شد. گفته‌اند که او پادشاهی خوشگذران بود. او وابستگی بسیاری به پشتیبانان بطلمیوسی‌اش داشت.
در این میان دیمتریوس دوم پسر دیمتریوس یکم بختی برای بازگشت بر سر کار یافت. در این میان بطلمیوس پدر زن الکساندر به هواداری از دیمتریوس پرداخت. در جنگ انطاکیه الکساندر شکست خورد و از میدان گریخت و به شاهزاده‌ای نبطی پناه‌برد، ولی وی او را کشت و سرش را برای بطلمیوس فرستاد.
[ویرایش] منبع
- نویسندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، Alexander Balas. (نسخه ۱۷ آوریل ۲۰۰۸)
|
|||||
