Radiatio Cosmica Microondica Prisca
E Vicipaedia
Radiatio cosmica microondica prisca (RCMP), vel etiam radiatio vestigialis, est, in cosmologia quaedam forma radiationis electromagneticae, anno 1965 inventa, quae cunctum implet universum. Habet spectrum 2.725 graduum Kalvinorum (K) corporis nigri, quae apicem attinet in regione microöndica ad frequentiam 160.2 GHz, quodque respondet distantiae undarum 1.9 mm. Plerique inter cosmologistas aestimant hanc radiationem esse indicium optimum Fragoris Maximi, quo ortum est universum.
Radiatio cosmica microöndica prisca est isotropica ad unam partem ex 100.000 usque; variationes radicales mediales (rms) sunt mere 18 µK. Spectrophotometrum lucis absolutae infrarubrae longe distantis in illa satellite NASAe Explorator Radiationis Cosmicae magna cum cura mensuravit spectrum radiationis cosmicae et comparationem fecit inter RCMP et exemplum corporis nigri iam habitum nullam distinctionem notans. Deviatio quaelibet a forma corporis nigri quae adhuc celatur, latet in spectro RCMP supra undarum distantiam 0.5 ad 5 mm usque, et necessarie habet ponderis valorem rms 50 partes e millione (0.005%) RCMP luminositatis maximae.
Radiatio cosmica microöndica prisca est praedicatio Fragoris Maximi. Qua in theoria, universum primativum constituebatur plasma calida photonum, electronum baryonumque. Photoni continenter interagebat plasmae per quodam processu qui vocatur sparsio Thompsonae. Dum universum crescebat, refrigeratio adiabiatica plasmam algescere causavit, donec status rerum idoneus fuit ut electroni miscentur protonis ad atomas hydrogenies formandum. Hoc accidit ad fere 3,000 K vel cum universum habebat plus minusve 380,000 annorum (z = 1088). Quo puncto, photoni se separaverunt ab atomis, nunc neutralibus, sed potius incipierunt libere per universum itinerare. Hic processus nominatur recombinatio vel deconiugatio (quod refert ad combinationem nuclei et deconiugationem materiae a radiatione).
De quo tempore photoni perexerunt alegescere, et nunc mensurantur 2.735 K, quae temperaturae continenter algescet quousque universum se extendet. Quamobrem, radiatio quam hodie in caelo mensuramus, venit e quadam facie sphaerica, quae superficies ultima sparsionis vocatur, qua photoni, qui se removerunt ab interractione cum materia iam abhinc 13.7 billiones annorum, nunc tandem pervenerunt ad observatores super tellurem stantes. Theoria Fragoris Maximi nobis suadet ut RCMP omne spatium visibili impleat, et pleraque energia radioactuosa huius radiationis pancosmicae microöndicae in universo nunc constituet portionem plus minusve 5×10-5 totae universi densitatis.
Maximi momenti intra theoriam Fragoris Maximi est eius praedicatio fere perfecta spectri corporis nigri, necnon praedicationis anistropiarum radiationisque cosmicae priscae. Recens, Investigator Vilkinsonus Anistropiae Microöndicae (WMAP) accurate has anistropias mensuravit in omne caelo ad scalas angulares 0.2 graduum usque. Quibus indiciis possumus uti ad aestimandum parametra exempli Lambda-CDM modularis Fragoris Maximi. Aliqua ex indiciis, ut forma universi, possumus recte intellegere e radiatione cosmica microöndica prisca, dum alia, ut constans Hubblensis, constricta non sunt et opus est ea inferre per alias mensuras.
