اومبرتو بوچونی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اومبرتو بوچونی (Umberto Boccioni) (۱۸۸۲-۱۹۱۶) یکی از بزرگ‌ترین فوتوریست‌های میلان بود که در شکل دهی به هنر نقاشی و پیکرتراشی فوتوریسم نقش به سزایی داشت و بسیاری او را باذوق‌ترین نقاش فوتوریست می‌دانند. او از شاگردان جاکومو بالا نیز بود.
هنر بوچونی به نوعی القاء انتزاعی در فوتوریسم منجر شد که گاهی این القاء سازمان داده شده تر مانند آثار کاندینسکی نیز به نظر می‌رسید ولی درون‌مایهٔ مدرن و تکه‌تکه‌شدهٔ آثارش را می‌توان مهم‌ترین شاخصهٔ کارها و روحیات او دانست . او با الهام از تندیس‌های امپرسیونیستی بدون وارد کردن روح طبیعت کارهای امپرسیونیستی در کارهایش بخصوص مداردو روسو سعی داشت پیکره و یا شی ء را همچنان که در نقاشی‌هایش دیدیم در محیط حل کند. اصول سبک او در نقاشی و پیکره‌تراشی حذف نمودهای واقعی و طبیعی و خطوط متمایزکننده از دل کارهایش بود تا به آنها پویایی و حرکتی محسوس ببخشد .
[ویرایش] منبع
تاریخ هنر نوین، آرناسن، محمد تقی فرامرزی، انتشارات نگاه
