الفبای آوایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

فونتیک یا آوایی در مورد الفبا به معنی این است که هر آنچه نوشته می‌شود، دقیقا به همان صورت، بدون چیزی کمتر یا بیشتر از آن، خوانده شود. زبان های طبیعی معمولاً دارای الفبای فونتیک نیستند، و از این رو برای ثبت نحوهٔ تلفظ کلمات در فرنگ لغات یا دایره المعارف ها از الفبایی فونتیک، مانند الفبای فونتیک بین المللی (IPA) استفاده می‌کنند. اما زبان های علمی یا فراساخته عموماً دارای الفبای آوایی یا فونتیک هستند بنابراین خواندن و نوشتن آنها بسیار آسان است، و نیازی به الفای فونتیک دیگری ندارند. به عنوان مثال زبان بین المللی اسپرانتو دارای الفبای کاملاً آوایی است و پس از چند ساعت فراگیری آن، خواندن و نوشتن به آن، بدون هیچ گونه اشتباهی، میسر است.

[ویرایش] منبع

Wikipedia contributors, "Phonetic alphabet," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Phonetic_alphabet&oldid=174999494 (accessed February 19, 2008).