ابوطاهر خسروانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ابوطاهر طيّب بن محمّد متخلّص به خسروانی(مرگ ۳۴۲ (هجری)) از شاعران سده چهارم هجری در دورهٔ سامانی‌ست. از زندگی او اطّلاعات زیادی در دست نیست، و از اشعارش تنها ابیات اندکی بر جای مانده است.

محمد عبده کاتب بیتی از سروده‌های خسروانی را در فطعه‌ای تضمین کرده‌است:

به یاد جوانی کنون مویه دارم		بر این بیت بوطاهر خسروانی
«جوانی به بیهودگی یاد دارم		دریغا جوانی،دریغا جوانی»

سوزنی نیز چنین ازو نام می‌برد:

بیچاره سوزنی که بسودای غازییی		شد همچو خسروانی خسران زده تنش
چون خسروانی از غم غازی نحیف شد		زانگونه سوزنی که ندانی ز سوزنش
ای کاش خسروانی بودی در این زمان		تا بودی آستان خداوند مسکنش

شعر زیر از اوست:

چهارگونه کس از من به عجز بنشستند		کز آن چهار به من ذره‌ای شف نرسید
طبیب و زاهد و اخترشناس و افسونگر		به دارو و به دعا و به طالع و تعویذ