เรอูนียง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

แคว้นเรอูนียง
(ธงประจำแคว้น)	(ตราประจำแคว้น)
ตำแหน่ง
เขตการบริหาร
เมืองหลวง	แซง-เดอนี
ผู้ว่าการแคว้น	ปอล แวร์แชส์ (พรรคคอมมิวนิสต์แห่งเรอูนียง (PCR)) (ตั้งแต่ พ.ศ. 2541)
จังหวัด	เรอูนียง
เขต	4
อำเภอ	49
เทศบาล	24
ข้อมูล
พื้นที่1	2,512 ตร.กม.
ประชากร	(อันดับที่ 21)
- 1 มกราคม พ.ศ. 2549 (ประมาณ)	784,000
- 8 มีนาคม พ.ศ. 2542 (สำรวจ)	706,300
- ความหนาแน่นของประชากร (พ.ศ. 2549)	312/ตร.กม.
1 การบันทึกพื้นที่ของประเทศฝรั่งเศส ไม่นับรวมทะเลสาบ บ่อน้ำและธารน้ำแข็งที่ใหญ่กว่า 1 ตร.กม. (0.386 ตร.ไมล์ หรือ 247 เอเคอร์) รวมทั้งปากอ่าวและแม่น้ำ

เรอูนียง (ฝรั่งเศส: Réunion - เดิมชื่อว่า La Réunion และ Île Bourbon) เป็นเกาะตั้งอยู่บริเวณมหาสมุทรอินเดีย ทางตะวันออกของมาดากัสการ์ และห่างจากมอริเชียสไปทางตะวันตกเฉียงใต้ 200 กิโลเมตร (130 ไมล์)

ในระบบบริหาร เรอูนียงเป็นหนึ่งในจังหวัดโพ้นทะเลของประเทศฝรั่งเศส เหมือนกับจังหวัดโพ้นทะเลอื่น ๆ เรอูนียงก็เป็นหนึ่งใน 26 แคว้นของประเทศฝรั่งเศส (ในฐานะแคว้นโพ้นทะเล) และเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐโดยมีสถานะเท่ากับแคว้นอื่น ๆ ในภาคพื้นทวีปยุโรป

เรอูนียงเป็นแคว้นที่อยู่ห่างไกลที่สุดในกลุ่มสหภาพยุโรปและใช้สกุลเงินยูโร ตามความจริง ตำแหน่งที่ตั้งของเรอูนียงในเขตเวลาทางด้านตะวันออกของทวีปยุโรป ทำให้เรอูนียงเป็นแคว้นแรกในโลกที่ใช้สกุลเงินยูโร และการใช้สกุลเงินยูโรเป็นครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อเวลา 00.01 นาฬิกา เมื่อนายกเทศมนตรีเมืองแซง-เดอนี เรอเน-ปอล วิกโตเรีย ซื้อลิ้นจี่ถุงหนึ่งในตลาด

เนื้อหา 1 ประวัติศาสตร์ 2 การเมือง 3 หน่วยการบริหาร 4 ชุมชนที่สำคัญ 5 ภูมิประเทศ 6 เศรษฐกิจ 7 ประชากร 7.1 สถิติประชากร 7.2 ศาสนา 7.3 สุขภาพของประชากร 8 วัฒนธรรม 9 ดูเพิ่ม 10 แหล่งข้อมูลอื่นๆ

[แก้] ประวัติศาสตร์

กะลาสีเรือชาวอาหรับเคยเรียกเกาะนี้ว่า "Adna Al Maghribain" (เกาะตะวันตก) ชาวโปรตุเกสเป็นชาวยุโรปพวกแรกที่เจอเกาะแห่งนี้ โดยไม่มีผู้อาศัยอยู่ในปี พ.ศ. 2056 และตั้งชื่อว่า "Santa Apollonia" ตามชื่อนักบุญอะพอลโลเนีย

เมื่อเกาะแห่งนี้ได้ถูกฝรั่งเศสยึดครอง ได้ควบคุมและบริหารจากพอร์ตหลุยส์ ประเทศมอริเชียส แม้ว่าธงชาติฝรั่งเศสได้ถูกชักขึ้นโดยฟรองซัวส์ โกชตั้งแต่ปี พ.ศ. 2181 แล้ว แต่ซานตาอาปอลโลเนียได้ถูกอ้างสิทธิ์เป็นของประเทศฝรั่งเศสอย่างเป็นทางการก็เมื่อปี พ.ศ. 2185 ตอนที่เขาเนรเทศนักโทษฝรั่งเศส 12 คนที่เกาะแห่งนี้จากประเทศมาดากัสการ์ ผู้ต้องหาที่ต้องโทษได้กลับไปยังประเทศฝรั่งเศสหลายปีถัดมา และในปี พ.ศ. 2192 เกาะแห่งนี้ได้ถูกตั้งชื่อว่า "เกาะบูร์บง" (Île Bourbon) ตามชื่อราชวงศ์บูร์บงที่ปกครองประเทศฝรั่งเศสในขณะนั้น

"เรอูนียง" กลายเป็นชื่อของเกาะในปี พ.ศ. 2336 โดยคำพิพากษาของสมัชชาแห่งชาติเมื่อราชวงศ์บูร์บงล่มสลายลง และการตั้งชื่อนี้เพื่อเป็นที่ระลึกถึงสหภาพแห่งการปฏิวัติจากมาร์เซย์และผู้พิทักษ์แห่งชาติในกรุงปารีส ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2335 ต่อมาในปี พ.ศ. 2344 เกาะแห่งนี้ก็ได้เปลี่ยนชื่อเป็น "เกาะโบนาปาร์ต" (Île Bonaparte) ตามชื่อนโปเลียน โบนาปาร์ต อย่างไรก็ตามในปี พ.ศ. 2353 เกาะแห่งนี้ก็ได้ถูกยึดครองโดยกองทัพเรืออังกฤษ นำโดยพลเรือเอกโจเซียส โรว์ลีย์ และใช้ชื่อเกาะบูร์บงตามเดิม ต่อมาเมื่อกลับมาเป็นของประเทศฝรั่งเศส หลังจากการประชุมที่เวียนนาในปี พ.ศ. 2358 ถึงกระนั้นเกาะแห่งนี้ก็ยังคงใช้ชื่อเกาะบูร์บงต่อมา จนกระทั่งปี พ.ศ. 2391 เมื่อราชวงศ์บูร์บงฟื้นฟูล่มสลายลงในระหว่างการปฏิวัติ ซึ่งชื่อของเกาะก็ได้กลับมาเป็นเรอูนียงเหมือนเดิม

ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 ถึง 19 การอพยพของชาวฝรั่งเศสนั้น ประกอบไปด้วยพวกแอฟริกา จีน มาเลย์ และอินเดีย ซึ่งทำให้เกาะนี้รวมด้วยเชื้อชาติต่าง ๆ มากมาย และจาการเปิดคลองสุเอซในปี พ.ศ. 2412 เกาะนี้ก็ได้เป็นสถานที่หยุดพักของเรือต่าง ๆ ตามทางค้าขายบริษัทอินเดียตะวันออกที่สำคัญแห่งหนึ่ง

เรอูนียงกลายเป็นเขตการปกครองโพ้นทะเลของประเทศฝรั่งเศสตั้งแต่วันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2489

ระหว่างวันที่ 15 และ 16 มีนาคม พ.ศ. 2495 เมืองซีโล กลางเรอูนียงมีระดับน้ำฝนสูง 1,869.9 ม.ม. (73.6 นิ้ว) ซึ่งเป็นสถิติ (ภายใน 24 ช.ม.) ที่เคยบันทึกไว้บนโลกนี้ เกาะนี้ก็ได้ถูกบันทึกไว้ว่ามีปริมาณน้ำฝนมากที่สุดใน 72 ชั่วโมง โดยมีระดับน้ำ 3,929 ม.ม. (154.7 นิ้ว) ณ หลุมอุกกาบาตคอมเมอร์สัน ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2550 ในปี พ.ศ. 2548 ถึง 2549 เรอูนียงได้เกิดการระบาดอย่างหนักจากโรคไข้ปวดข้อออกผื่นชิคุนกุนยา (Chikungunya) ซึ่งแพร่ระบาดจากยุง จากข่าวบีบีซี มีประชาชนประมาณ 255,000 คนบนเกาะเรอูนียงติดเชื้อนี้ในวันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2549 โรคดังกล่าวยังแพร่ระบาดไปยังมาดากัสการ์และประเทศฝรั่งเศสภาคพื้นทวีปยุโรปทางเครื่องบินอีกด้วย โรคระบาดนี้ทำให้มีคนเสียชีวิตกว่า 200 คนบนเกาะเรอูนียง รัฐบาลสาธารณรัฐฝรั่งเศสภายใต้นายกรัฐมนตรีโดมินีก เดอ วีลแปง ส่งความช่วยเหลือผู้ประสบภัยพิบัติกรณีฉุกเฉินเป็นมูลค่า 36 ล้านยูโร (42.8 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ) และส่งทหารประมาณ 500 นาย โดยมีภารกิจกำจัดยุงออกจากเกาะ คำว่า "ชิคุนกุนยา" (Chikungunya) แปลว่า "ที่ที่โค้งงอ" ในภาษามาคอนเด บริเวณแถบชายแดนประเทศแทนซาเนียและโมซัมบิก โรคไข้ปวดข้อออกผื่นชิคุนกุนยา (Chikungunya) สามารถทำให้เกิดการสูญเสียน้ำในร่างกาย เจ็บปวด และไข้ขึ้นสูง ในบางกรณีอาจถึงตายได้ และโรคนี้ยังไม่มียารักษาเลย

[แก้] การเมือง

ดูบทความหลักที่ การเมืองในเรอูนียง

เรอูนียงมีสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร 5 คนเป็นตัวแทนในสภาแห่งชาติฝรั่งเศสและสมาชิกวุฒิสภาอีก 3 คนในวุฒิสภาฝรั่งเศส

[แก้] หน่วยการบริหาร

ในทางบริหาร เรอูนียงแบ่งออกเป็น 4 เขต 24 เทศบาล 47 อำเภอ เรอูนียงมีสถานะเป็นทั้งจังหวัดโพ้นทะเลและแคว้นโพ้นทะเล อย่างไรก็ตามเรอูนียงมีจำนวนเทศบาลน้อยกว่าเขตการปกครองอื่น ๆ ที่มีพื้นที่เท่ากันในประเทศฝรั่งเศสและยังมีประชากรที่มีลักษณะพิเศษอีกด้วย เทศบาลในเรอูนียงส่วนมากจะล้อมรอบถิ่นที่อยู่ และบางครั้งแยกออกจากกันเนื่องจากระยะทาง เรอูนียงยังเป็นส่วนหนึ่งของคณะกรรมการมหาสมุทรอินเดียอีกด้วย

[แก้] ชุมชนที่สำคัญ

• เลอปอร์ (Le Port)
• เลอตองปง (Le Tampon)
• แซง-อองเดร (Saint-André)
• แซง-เดอนี (Saint-Denis)
• แซง-ลุย (Saint-Louis)
• แซง-ปอล (Saint-Paul)
• แซง-ปีแยร์ (Saint-Pierre)

[แก้] ภูมิประเทศ

ดูบทความหลักที่ ภูมิประเทศของเรอูนียง

เกาะเรอูนียงมีความยาว 63 กิโลเมตร (39 ไมล์) กว้าง 45 กิโลเมตร (28 ไมล์) มีเนื้อที่ 2,512 ตารางกิโลเมตร (970 ตารางไมล์) เรอูนียงมีความเหมือนกับเกาะฮาวายเพราะทั้งสองตั้งอยู่บนจุดร้อนบนเปลือกโลก

ปีตงเดอลาฟูร์แนส (Piton de la Fournaise) ภูเขาไฟรูปโล่ตั้งอยู่บนปลายเกาะเรอูนียงทางตะวันออก มีความสูง 2,631 เมตร (8,632 ฟุต) จากระดับน้ำทะเล ซึ่งบางครั้งเรียกว่าเป็นพี่น้องกับภูเขาไฟเกาะฮาวาย เนื่องจากมีความคล้ายคลึงกันทางด้านภูมิอากาศและธรรมชาติ มีการระเบิดขึ้นกว่า 100 ครั้งตั้งแต่ปี พ.ศ. 2183 เป็นต้นมาและยังเป็นที่จับตามองมาถึงปัจจุบัน การระเบิดครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2550 ลาวาที่ไหลออกมามีประมาณ 3 ล้านลูกบาศก์เมตร (ประมาณ 4 ล้านลูกบาศก์หลา) ต่อหนึ่งวัน ปีตงเดอลาฟูร์แนสเกิดขึ้นบนจุดร้อนในภูเขาไฟ ซึ่งก็เหมือนกับปีตงเดแนช (Piton des Neiges) เกาะมาดากัสการ์และเกาะโรดรีก

ภูเขาไฟปีตงเดแนช เป็นจุดที่สูงที่สุดในเกาะ มีความสูง 3,070 เมตร (10,069 ฟุต) จากระดับน้ำทะเล ทางตะวันตกเฉียงเหนือของปีตงเดอลาฟูร์แนส เนื่องจากการถล่มตรงแอ่งยอดภูเขาไฟและหุบเขาทำให้ปีตงเดแนชมีความเหมือนกับโคฮาลาบนเกาะฮาวาย เพราะภูเขาไฟทั้งสองได้มอดลงแล้ว และด้วยชื่อของภูเขาไฟ หิมะ (ฝรั่งเศส: Neige) ไม่เคยตกลงมาบนยอดสักครั้งเดียว

บริเวณที่ลาดของภูเขาไฟทั้งสองเป็นป่า ส่วนดินแดนที่มีการเพราะปลูกและพัฒนาหรือเมืองอย่างเช่น เมืองหลวงแซง-เดอนี อยู่บนพื้นที่ราบใกล้ชายฝั่งทะเล

เรอูนียงยังมีแอ่งยอดภูเขาไฟอีก 3 แห่งได้แก่ ซีร์กเดอซาลาซี, ซีร์ดเดอซีโล และซีร์กเดอมาฟาต (ซึ่งสามารถเข้าไปได้โดยการเดินเท้าหรือเฮลิคอปเตอร์เท่านั้น)

[แก้] เศรษฐกิจ

ดูบทความหลักที่ เศรษฐกิจของเรอูนียง

น้ำตาลเป็นสินค้าเกษตรกรรมและส่งออกที่สำคัญของเรอูนียง การท่องเที่ยวก็เป็นรายได้ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่ง ในปี พ.ศ. 2548 ความเท่าเทียมกันของอำนาจซื้อ (PPP) และผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ประมาณ 6,200 ดอลลาร์ สถิติดังกล่าวสูงกว่าประเทศเพื่อนบ้านเช่น มาดากัสการ์และประเทศในทวีปแอฟริกา ถึงกระนั้นก็เป็นที่ยกเว้นเนื่องจากสถิติเป็นเพียงแค่ 20% ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ของประเทศฝรั่งเศสทั้งประเทศ (29,600 ดอลลาร์) ซึ่งทำให้เกาะเรอูนียงจำเป็นที่จะต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากประเทศฝรั่งเศสภาคพื้นทวีปยุโรป

[แก้] ประชากร

ดูบทความหลักที่ ประชากรของเรอูนียง

เรอูนียงประกอบด้วยประชากรเชื้อชาติเดียวกับกับมอริเชียส ซึ่งก็คือ อินเดีย (รวมด้วยทมิฬ), แอฟริกา, มาดากัสการ์, จีน และฝรั่งเศส (แต่ในอัตราส่วนที่ต่างกัน) ครีโอล (ชื่อที่ถูกตั้งให้แก่เด็กที่เกิดบนเกาะ) ซึ่งทำให้มีประชากรมีจำนวนมาก พวกผิวขาวมีประมาณ 1 ใน 4 ของประชากรทั้งหมด พวกอินเดียมี 21% ส่วนที่เหลือก็มักจะเป็นพวกที่มีบรรพบุรุษเป็นชาวเวียดนาม

ขณะที่พวกคุชราตและทมิฬรวมกันเป็นพวกอินโด-เรอูนียงแนส ส่วนพวกฮินดู เออร์ดู ภชปุรี และเชื้อชาติน้อยต่าง ๆ เป็นส่วนที่เหลือ

เรอูนียงมีความเหมือนทางด้านวัฒนธรรม เชื้อชาติ ภาษา และประเพณีกับมอริเชียสและเซเชลส์

[แก้] สถิติประชากร

สถิติประชากร

พ.ศ. 2214 ประมาณ	พ.ศ. 2239 ประมาณ	พ.ศ. 2247 ประมาณ	พ.ศ. 2256 ประมาณ	พ.ศ. 2260 ประมาณ	พ.ศ. 2267 ประมาณ	พ.ศ. 2307 ประมาณ	พ.ศ. 2320 ประมาณ	พ.ศ. 2332 ประมาณ
90	269	734	1,171	2,000	12,550	25,000	35,100	61,300
พ.ศ. 2369 ประมาณ	พ.ศ. 2373 ประมาณ	พ.ศ. 2391 ประมาณ	พ.ศ. 2392 ประมาณ	พ.ศ. 2403 ประมาณ	พ.ศ. 2413 ประมาณ	พ.ศ. 2430 สถิติ	พ.ศ. 2440 สถิติ	พ.ศ. 2469 สถิติ
87,100	101,300	110,300	120,900	200,000	212,000	163,881	173,192	182,637
พ.ศ. 2489 สถิติ	พ.ศ. 2497 สถิติ	พ.ศ. 2504 สถิติ	พ.ศ. 2510 สถิติ	พ.ศ. 2517 สถิติ	พ.ศ. 2525 สถิติ	พ.ศ. 2533 สถิติ	พ.ศ. 2542 สถิติ	พ.ศ. 2549 ประมาณ
241,708	274,370	349,282	416,525	476,675	515,814	597,823	706,300	784,000

[แก้] ศาสนา

ศาสนาที่มีคนนับถือเป็นอันดับแรกคือ คริสต์นิกายโรมันคาทอลิก (86% ของประชากรทั้งหมดในปี พ.ศ. 2538) หลังจากนั้นก็เป็น ฮินดู อิสลาม และพุทธศาสนา

[แก้] สุขภาพของประชากร

เรอูนียงประสบหายนะจากโรคไข้ปวดข้อออกผื่นชิคุนกุนยา (Chikungunya) ในปี พ.ศ. 2548 ถึง 2549 ซึ่งมีผู้ติดเชื้อเกือบ 3 ส่วนของประชากรทั้งหมดของเรอูนียง

[แก้] วัฒนธรรม

วัฒนธรรมของเรอูนียงนั้นเป็นการผสมผสาน (Métissage) ระหว่างยุโรป แอฟริกา ทมิฬ อินเดีย เวียดนามและวัฒนธรรมชาวเกาะ

ภาษาที่พูดกันมากที่สุดคือ ครีโอลเรอูนียง ซึ่งมาจากภาษาฝรั่งเศส ซึ่งมีลักษณะเฉพาะมากมาย ภาษานี้เองก็ยังเปิดสอนในหลายโรงเรียน อย่างไรก็ตามการสะกดก็ยังเป็นที่ตกลงกันอยู่

อาหารและดนตรีมีความผสมผสานจากอิทธิพลแอฟริกา อินเดีย จีน และยุโรป

[แก้] ดูเพิ่ม

• แคว้นโพ้นทะเลของประเทศฝรั่งเศส
• เขตการปกครองในประเทศฝรั่งเศส
• ธงของเรอูนียง

[แก้] แหล่งข้อมูลอื่นๆ

• สภาแคว้นเรอูนียง
• เขตการปกครองเรอูนียง

ด • พ • ก      จังหวัดและดินแดนโพ้นทะเลของประเทศฝรั่งเศส
จังหวัดโพ้นทะเล1	เฟรนช์เกียนา  • กวาเดอลูป  • มาร์ตินีก  • เรอูนียง
อาณานิคมโพ้นทะเล	มายอต2  • แซงบาร์เตเลอมี  • แซงมาร์แตง  • แซงปีแยร์และมีเกอลง  • เฟรนช์โปลินีเซีย  • วาลลิสและฟุตูนา
อาณานิคมพิเศษ	นิวแคลิโดเนีย
ดินแดนไร้ผู้อยู่อาศัย	เกาะคลิปเพอร์ตัน เฟรนช์เซาเทิร์นและแอนตาร์กติกแลนส์  (เกาะอัมสเตอร์ดัม • เกาะแซงปอล • หมู่เกาะโกรเซ • หมู่เกาะแกร์เกอลอง • อาเดลีแลนด์ หมู่เกาะกระจายในมหาสมุทรอินเดีย:  บัสซาสดาอินเดีย3 • เกาะยูโรปา3 • หมู่เกาะโกลรีโอโซ2, 3, 4 • เกาะฮวนเดโนวา3 • เกาะตรอมแล็ง5)
1หรือเรียกว่าแคว้นโพ้นทะเล • 2อ้างสิทธิ์โดยคอโมโรส • 3อ้างสิทธิ์โดยมาดากัสการ์ • 4อ้างสิทธิ์โดยเซเชลส์ • 5อ้างสิทธิ์โดยมอริเชียส

ด • พ • ก      แคว้นในประเทศฝรั่งเศส
แคว้น (Région)	อัลซาซ • อากีแตน • โอแวร์ญ • บูร์กอญ • เบรอตาญ • ซองตร์ • ชองปาญ-อาร์แดน • คอร์ซิกา (กอร์ส) • ฟรองช์-กงเต • อีล-เดอ-ฟรองซ์ • ลองเกอด็อก-รูซียง • ลีมูแซง • ลอร์แรน • มีดี-ปีเรเนส์ • นอร์ด-ปาส์-เดอ-กาเลส์ • บาส-นอร์มองดี • โอต-นอร์มองดี • เปอีส์ เดอ ลา ลัวร์ • ปีการ์ดี • ปัวตู-ชารองต์ • โปรวองซ์-อัลป์-โกต ดาซูร์ • โรน-อัลป์
แคว้นโพ้นทะเล (Région d'outre-mer)	เฟรนช์เกียนา (กียาน) • กวาเดอลูป • มาร์ตินีก • เรอูนียง

ด • พ • ก ดินแดนห่างไกลของประเทศในทวีปยุโรป
ดินแดนภายใต้อำนาจอธิปไตยยุโรป แต่ตั้งอยู่ใกล้กับหรือตั้งอยู่บนทวีปอื่นที่ไม่ใช่ยุโรป
เดนมาร์ก	กรีนแลนด์
เนเธอร์แลนด์	เนเธอร์แลนด์แอนทิลลิส (คูราเซา • ซาบา • ซินท์มาร์เทิน • ซินท์เอิสทาทีอุส • โบแนร์)  • อารูบา
นอร์เวย์	เกาะบูเว  • เกาะปีเตอร์ที่ 1  • ควีนมอดแลนด์
โปรตุเกส	มาเดรา  • อะโซร์ส
ฝรั่งเศส	กวาเดอลูป  • เกาะคลิปเพอร์ตัน  • แซงบาร์เตเลอมี  • แซงปีแยร์และมีเกอลง  • แซงมาร์แตง  • นิวแคลิโดเนีย  • เฟรนช์เกียนา  • เฟรนช์เซาเทิร์นและแอนตาร์กติกแลนส์ (เกาะแซงปอล • เกาะอัมสเตอร์ดัม • หมู่เกาะโกรเซ • หมู่เกาะแกร์เกอลอง • อาเดลีแลนด์ • หมู่เกาะกระจายในมหาสมุทรอินเดีย:  เกาะตรอมแลง • เกาะยูโรปา • เกาะฮวนเดโนวา • บัสซาสดาอินเดีย • หมู่เกาะโกลรีโอโซ)  • เฟรนช์โปลินีเซีย  • มายอต  • มาร์ตินีก  • เรอูนียง  • วาลลิสและฟุตูนา
รัสเซีย	เกาะชิโกะตัน  • เกาะรัตมานอฟ  • คาโบไม
สเปน	เกาะเปเรคิล  • เกาะอัลโบราน  • เซวตา  • เปญอนเดอาลูเซมัส  • เปญอนเดเบเลซเดลาโกเมรา  • เมลียา  • หมู่เกาะคะเนรี  • หมู่เกาะชาฟารีนัส
สหราชอาณาจักร	เกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิช  • เกาะอัสเซนชัน  • เซนต์เฮเลนา  • ตริสตันดากูนยา  • บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี  • บริติชแอนตาร์กติกเทร์ริทอรี  • เบอร์มิวดา  • มอนต์เซอร์รัต  • หมู่เกาะเคย์แมน  • หมู่เกาะเติกส์และหมู่เกาะเคคอส  • หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน  • หมู่เกาะพิตแคร์น  • หมู่เกาะฟอล์กแลนด์  • แองกวิลลา
อิตาลี	เกาะปันเตลเลเรีย  • หมู่เกาะเปลาเจีย (เกาะลัมปีโอเน • เกาะลัมเปดูซา • เกาะลีโนซา)

ด • พ • ก ประเทศและดินแดนในทวีปแอฟริกา
ประเทศ	แอฟริกาเหนือ ซูดาน · ตูนิเซีย · มอริเตเนีย · โมร็อกโก1 · ลิเบีย · อียิปต์2 · แอลจีเรีย แอฟริกาตะวันตก กานา · กินี · กินี-บิสเซา · แกมเบีย · โกตดิวัวร์ · เคปเวิร์ด3 · เซเนกัล · เซียร์ราลีโอน · โตโก · ไนจีเรีย · ไนเจอร์ · บูร์กินาฟาโซ · เบนิน · มาลี · ไลบีเรีย แอฟริกากลาง กาบอง · แคเมอรูน · ชาด · เซาตูเมและปรินซิปี3 · สาธารณรัฐคองโก · สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก · สาธารณรัฐแอฟริกากลาง · อิเควทอเรียลกินี · แองโกลา แอฟริกาตะวันออก คอโมโรส3 · เคนยา · จิบูตี · ซิมบับเว · เซเชลส์3 · แซมเบีย · โซมาเลีย · แทนซาเนีย · บุรุนดี · ฝรั่งเศส (เรอูนียง) · มอริเชียส3 · มาดากัสการ์3 · มาลาวี · โมซัมบิก · ยูกันดา · รวันดา · เอธิโอเปีย · เอริเทรีย แอฟริกาใต้ นามิเบีย · บอตสวานา · เลโซโท · สวาซิแลนด์ · แอฟริกาใต้
ดินแดน	เซนต์เฮเลนา (สหราชอาณาจักร) · โซมาลีแลนด์4 (โซมาเลีย) · บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี (สหราชอาณาจักร) · ปลาซัสเดโซเบรานีอา (สเปน) · มาเดรา (โปรตุเกส) · มายอต (ฝรั่งเศส) · หมู่เกาะคะเนรี (สเปน) · เวสเทิร์นสะฮารา5 (โมร็อกโก) · อะโซร์ส (โปรตุเกส)
(1) ไม่ได้เป็นสมาชิกของสหภาพแอฟริกา · (2) บางส่วนอยู่ในทวีปเอเชีย · (3) ประเทศที่เป็นเกาะ · (4) สาธารณรัฐที่ไม่ได้รับการยอมรับในประเทศโซมาเลีย · (5) ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการจากประชาคมโลก แต่เป็นสมาชิกของสหภาพแอฟริกา